'Mohammed heeft leren afdingen van een jood'
OPINIE - Hafid Bouazza −
Dat moslims vijf keer per dag moeten bidden, danken zij aan Mozes. Die vond vijftig keer te veel en verplichtte Mohammed met Allah te gaan praten, schrijft Hafid Bouazza.
Ik vond mijn medespoelers zittend op de kleedjes met een fles Johnny Walker Red Label die van hand naar hand ging.
Islam moet niet beleden worden, dat geeft alleen maar problemen en verplichtingen; men moet de islam als een dagelijkse optocht beschouwen, een soort sociale oprisping waarvoor de zuurremmers niet meer vergoed worden. Dan wordt het leuk.
Neem nu de schreeuw van moslimstudenten om een gebedsruimte in de Hogeschool van Amsterdam. Er was een stilteruimte, ook door moslimstudenten te gebruiken, maar deze werd door moslimstudenten al te opdringerig overgenomen, waardoor deze gesloten werd. Dit is ironie die de moslimstudenten blijkbaar ontgaat. Dit is het kenmerk van de kraker of bezetter: hij eist geen recht, maar een voorrecht.
Spoelkeuken
Dit deed mij denken aan de tijd dat ik, héél lang geleden, in de spoelkeuken van hotel Krasnapolsky in Amsterdam werkte. Er waren enige Marokkaanse collega's die vaak uit de keuken verdwenen om, zoals ze zeiden, 'te gaan bidden'. Wat mij opviel, is dat zij vaker gingen bidden dan ooit was voorgeschreven voor de meest vrome moslim, inclusief het dodengebed. En hun gebeden duurden verrekte lang. Ze werden wel vrolijk van dat gebed, dat viel op.
Toen ik besloot een kijkje te gaan nemen, kwam ik terecht in de kelder van dat hotel, waar een kamer met oosterse tapijten was belegd. Ik vond mijn medespoelers zittend op de kleedjes met een fles Johnny Walker Red Label die van hand naar hand ging.
Toen was een gebedsruimte nog leuk - toen was de islam nog de schelm die zichzelf nu probeert te verloochenen. Men kan het mij niet kwalijk nemen dat ik, elke keer als ik moslims een gebedsruimte hoor eisen, hieraan moet denken. Het had mij niet hoeven verbazen, want de moskee waar ik mijn geloof verloor, veranderde elke vrijdag na het middaggebed plotsklaps in een handelsruimte waarin bliksemsnel handel werd gedreven in goedkope etenswaren, van lamsvlees tot muntbladeren. Cassettebandjes met donderpreken kregen de vrome gelovigen gratis.
Gepimpel
Er valt veel te zeggen over gepimpel als een vorm van gebed. Niet zozeer om de mystieke betekenis die in de literatuur werd gegeven aan de alcoholische roes als symbolische extase waarin men via de wijn (goddelijke kennis) in dronkenschap geraakte (samensmelting met Allah), maar ook om de fysieke beweging van hand naar mond of van mond naar vloer.
Het islamitisch gebed is een gymnastische oefening als verering van en toenadering tot Allah, dit is de salaat. Het gebed zoals Christenen dat kennen is du'aa: dat dit woord in de volksmond ook vervloeking is gaan betekenen is niet onvermeldenswaardig. Elke salaat kan afgesloten worden met een du'aa, in de trant van: 'O Allah laat onze subsidie/uitkering door de ongelovigen verhoogd worden, opdat wij een fiets kunnen kopen en twee moskees in dit land/een tweede huis in ons vaderland laten bouwen.' Of: 'O Allah laat mij slagen voor mijn rijexamen.' (Geliefd onder moslima's.)
Het woord salaat heeft zeker Aramees-Assyrische invloeden, van selota; bukken, buigen - vandaar dat ik 'gymnastisch' zeg. Zulke fysieke godsdienstige handelingen kwamen voor in het Arabisch schiereiland onder joden: de functie van de gebedsvoorganger (imam) komt overeen met de joodse voorganger, de sheliah has-shibbur; en onder christenen: de ritmische gebeden van kloosterlingen. Ook afgaande op islamitische, dat wil zeggen niet historisch-kritische bronnen, is de herleiding tot een islamitische oorspronkelijkheid niet vol te houden. Veelzeggend is het verhaal dat moslims aanvankelijk richting Jeruzalem baden.
Jodendom
Het aantal gebeden per dag, te weten vijf, dat moslims moeten betrachten, is later vastgelegd en vertoont invloeden van rabbijns jodendom, drie keer per dag, net zoals de salaat zou moeten bestaan uit drie posities: staan (qiyaam), bukken (ruku'u') en prosternatie (sudjud). Welnu, prosternatie, het aanraken van de grond met het voorhoofd, was vóór de islam een welbekende daad van aanbidding in de christelijke godsdienst. (Nederigheid: het vlees is van stof en zal tot stof terugkeren.)
De koran is niet geheel duidelijk; zo staat er, 11:114: 'En verricht het gebed op de (twee) delen van de dag en de eerste uren van de nacht.' De delen van de dag zijn dan het begin en het einde van de dag en de eerste uren van de nacht kunnen ook de laatste uren van de nacht zijn. Wat duidelijker, maar verwarrender is het in 17:79: 'En verricht het gebed van het zinken van de zon tot het vallen van de nacht en het naderen van de ochtendstond'.
Afdingen
Goede moslims weten de ware reden waarom ze vijf keer per dag moeten bidden. Dat zit namelijk zo. Toen Mohammed tijdens zijn hemelvaart Allah ontmoette, stelde deze vast dat de plicht van zijn volgelingen was om vijftig keer per dag te bidden. Vijftig keer. Mohammed daalde de hemel af en kwam Mozes tegen, aan wie hij dit vertelde. Mozes zei: 'Dat is een te zware taak voor je volgers. Ga Allah vragen om het te verlichten.' Dat deed Mohammed en Allah maakte er vijfentwintig van. Mohammed ging weer heen en kwam weer Mozes tegen die zei dat dit nog steeds te veel was. Mohammed weer terug enzovoorts totdat Allah er vijf van had gemaakt. Daarna durfde hij niet meer af te dingen.
Een andere overlevering vermeldt dat Gabriël vijf keer per dag Mohammed bezocht en hem voordeed hoe hij zelf bad. Dit zou Mohammed hebben overgenomen. Deze versie vind ik niet zo overtuigend. Gabriël was maar een boodschappenjongen van Allah. Wat Mohammed direct hoorde van Allah moet wel waar zijn. Wat mij echter altijd als de geheime en sublieme boodschap van deze historisch accurate vertelling heeft gefascineerd is de rol die Mozes erin speelt. Niet alleen wist Mozes wat afzien was, Mohammed heeft tevens leren afdingen van een jood.
Hafid Bouazza is dichter en schrijver.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opi ... jood.dhtml" onclick="window.open(this.href);return false;
Ik hou van Hafid Bouazza . De man kan zo heerlijk relativeren. Wat een humor. 
Jij vrijt toch ook met naieve westerse meiden? Jij behoorde toch ook maagd te blijven tot je huwelijk? Dus zie jij nu een balk in de ogen van een andere Marokkaan terwijl jij de spoorbiels in je eigen ogen niet opmerkt. 