Doemgedachten

[Ariel]

Daarvoor heb ik op Facebook de beelden van het weekend uit Duitse steden gezien: parken, vol met hele groepen op dekens, kinderwagens en houtskool barbecues.

Zoiets...

[King George]

Dan denk ik dat bijvoorbeeld Hameln ook niet meer het Hamelen uit de tijd van "Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer?" is.

[xplosive]

De poorten van Wenen zijn alsnog gesneuveld .....

[Hans v d Mortel sr]

Parasietoloog Hans senior schrijft:

Met de atoommicroscoop uitvergroot beeld van een verzamelplaats van parasieten in onze beschaving. Blijkbaar is een islamitisch land voor moslims niet langer meer vruchtbaar genoeg bevonden door Allah. Voor hoe lang nog? Wie wil zich in naam van onze kenniseconomie en beschaving naast het parsietenvirus nestelen? Linkse ego-onaneerders misschien?

[/quote]

[Ariel]

Zo zag een park in Berlijn er afgelopen weekend uit. Voor de ongelovige kafir was geen plek meer.

[Pilgrim]

Russische topgeneraal waarschuwt voor ‘laatste oorlog in geschiedenis mensheid’

Xander, 08-04-2018


Begint WO-3 mogelijk op een voor de meesten onverwachte plek, namelijk tussen India en Pakistan? Nu al zijn 40.000 Indiërs weggevlucht voor Pakistaanse beschietingen.

Ook elders lopen spanningen verder op: India bouwt 14.000 bunkers in voorbereiding op (kern)oorlog met Pakistan – Daily Express: WO-3 kan wel eens met conflict India-Pakistan beginnen

De Russische topgeneraal Evgeny Buzhinsky (ret.), die meer dan 40 jaar dienst deed, ziet de betrekkingen met het Westen ‘erger worden dan tijdens de Koude Oorlog’, en waarschuwt dat de huidige gebeurtenissen kunnen leiden tot ‘de laatste oorlog in de geschiedenis van de mensheid’. De (hoogstwaarschijnlijke false flag) zenuwgas aanslag in Salisbury zou wel eens net zo’n trigger kunnen blijken te zijn als de moord op aartshertog Franz Ferdinand, wat een vergelijkbare kettingreactie veroorzaakte die uitmondde in de Eerste Wereldoorlog.

Inmiddels heeft de Britse regering toegegeven geen bewijs te hebben dat het gebruikte Novichok (eigenlijk een verzamelnaam), waarmee de voormalige dubbelspion Sergei Skripal en zijn dochter werden vergiftigd, uit Rusland afkomstig is. Zoals we eerder berichtten hebben minimaal 20 landen deze stof in bezit, en valt het ook nog eens eenvoudig na te maken.

Maar zoals gewoonlijk kreeg Rusland onmiddellijk de schuld van de Westerse elite. 25 landen wezen in totaal 150 Russische diplomaten uit (waaronder twee uit Nederland). In een interview met de BBC zei Buzhinsky, tegenwoordig vicepresident van het Russische Centrum voor Beleid Studies (PIR Center), dat de vijandigheid vooral afkomstig is ‘van de EU en de VS, en een paar andere landen...’

‘Dit gaat een hele slechte afloop krijgen’
‘Ziet u, het is een koude oorlog, erger dan de Koude Oorlog, want als de situatie zich verder ontwikkelt zoals nu, ben ik bang dat het een hele slechte afloop gaat krijgen. Nog erger dan een koude oorlog is een echte oorlog, die de laatste in de geschiedenis van de mensheid zal zijn.’

De voormalige generaal stelde tevens dat de almaar groter wordende druk van de VS op Rusland, bedoeld om Putin van de troon te (laten ) stoten, ‘zinloos is. Jullie kennen de Russen niet. Hoe meer druk van buitenaf, des te meer gaat de samenleving achter de president staan.’

‘Westen heeft alle fatsoen overboord gegooid’
Wat de aanslag op Skripal betreft wees hij erop dat de Britten zelfs weigeren om er met de Russen over te praten. Hij noemde het echter ‘nonsens’ dat Rusland verantwoordelijk is, onder andere omdat de aanslag pal voor de presidentsverkiezingen plaatsvond, en Putin daar geen enkele baat bij had.

Minister van BuZa Sergey Lavrov verklaarde na de wilde beschuldigingen dat ‘onze Westerse partners, vooral het Verenigd Koninkrijk, de VS en een paar landen die hen blind volgen (dus ook Nederland), alle fatsoen overboord hebben gegooid, en hun toevlucht hebben gezocht tot open leugens en schaamteloze desinformatie.’

‘Rusland in hoek drijven is een zeer gevaarlijk iets’
Buzhinksy: ‘Oké, dus jullie wijzen diplomaten uit, en daarna doen wij dat ook. Wat is de volgende stap? Het verbreken van de diplomatieke banden. Daarna kan er alles gebeuren. Feitelijk drijven jullie Rusland in een hoek, en dat is een zeer gevaarlijk iets.’

De mening van zo’n geachte expert en analist als Buzhinsky dient dan ook bloedserieus genomen te worden, zeker gezien het feit dat de parallellen met de aanloop naar zowel de Eerste als Tweede Wereldoorlog inmiddels beangstigend zijn. We kunnen alleen maar hopen dat zijn voorspelling van een ‘laatste oorlog’ niet uitkomt, en bij de Westerse elite het gezonde verstand terugkeert. De voortekenen wijzen daar vooralsnog niet op.

Daily Express: WO-3 kan wel eens in India-Pakistan beginnen
En daar niet alleen, want ook elders lopen de spanningen verder op. Zo wil India 14.460 bunkers voor burgers gaan bouwen in vijf districten die grenzen aan de Pakistaanse grens, als voorbereiding op een eventuele (kern)oorlog. Beide landen bezitten naar schatting 100 tot 150 kernbommen, en hebben al diverse oorlogen over het nog immer betwiste Kashmir achter de rug.

Ondanks het staakt-het-vuren in 2003 zijn er geregeld schermutselingen langs de omstreden grens. Vorig jaar was met 860 incidenten het bloedigste jaar sinds 2003, met als gevolg dat begin dit jaar zo’n 40.000 Indiërs in de regio’s Kashmir en Jammu wegvluchtten voor Pakistaanse beschietingen. De Westerse media hebben dit vrijwel geheel genegeerd, alhoewel de Daily Express nu constateert dat de LoC (demarcatielijn van 2003) tussen India en Pakistan wel eens het ‘epicentrum van de Derde Wereldoorlog’ kan worden.

Xander

(1) Zero Hedge

http://xandernieuws.punt.nl/content/201 ... s-mensheid

[Pilgrim]

Een brief aan mijn ongeboren kinderen – over het Europa, dat ooit was

Geplaatst op 15 april 2018



Europa verandert niet ten goede

Gisteren zat ik in de bus tegenover een baby, die zijn kleine handje naar mij uitstrekte en mijn duim greep. Het lachte heel hartelijk en lief, alsof mijn duim iets bijzonders en prachtigs zou zijn. Gewoon, zoals kinderen zijn wanneer alles nog nieuw en interessant is. Ze nemen de wereld zo waar, zoals die zich aan hen presenteert, weten niet wat deze daarvoor was en kunnen zich op die leeftijd meestal niet voorstellen hoe het leven van hun ouders er in het verleden heeft uitgezien. De zin “vroeger was alles beter” is hier net zo verkeerd als de bewering dat met de vooruitgang en de loop van de geschiedenis automatisch alles mooier en levenswaardiger wordt.

Als ik naar mijn moeder luister, die kan vertellen over oorlog en verdrijving in Azië, maar ook nog veel nostalgie tegenover een meer romantisch thuisland in haar woorden laat meespelen, dan weet ik dat het verleden, het heden en de toekomst altijd zowel goede als positieve kanten hebben. Wanneer mijn vader vertelt over hoe hij opgroeide in de DDR, hoe hij als jongen door de zandverstuivingen en dennenbossen trok, met vrienden ging vissen in het meer, dan voel je in zijn woorden de heimwee naar deze plekken van herinnering. Dat was een andere jeugd dan die zijn eigen zoon daarna heeft meegemaakt. Angst op straat, voorzichtigheid tegenover vreemde en buitenlands ogende groepen mannen – zoiets kende de generatie van mijn vader niet. Dat mijn vader een thuisland had, Duitser was, dat deze dingen waarde en betekenis hadden, leed nog geen twijfel. Dat liet me nadenken over mijn eigen jeugd en het perspectief dat ook ik ooit kinderen zal hebben of in ieder geval zeker van plan ben ze te krijgen.

Ik dacht er over na wat ik tegen mijn zoon of dochter zou zeggen, wat ik hen zou kunnen vertellen over het Europa van hun vader. Zouden zij überhaupt kunnen begrijpen in wat voor wereld hun ouders ooit geleefd hebben? Enkele jaren geleden had ik een korte relatie met een Israëlische, die na enkele maanden naar haar vaderland terugkeerde om haar dienstplicht te vervullen. Maar ze vertelde me over haar jeugd in het Israël van de vroege jaren-2000, waar bomaanslagen, terreuraanvallen en exploderende bussen of cafés quasi tot het dagelijks leven behoren. Ze vertelde dat zij het als normaal beschouwde dat er op iedere straathoek soldaten staan, dat de politie constant huizen bestormt, dat kleuterscholen en scholen met metaaldetectors aan de ingang naar mogelijke daders zoeken enz. Dat het voor haar gebruikelijk en idyllisch was wanneer ze met haar vriendinnen buiten bij zomerse hitte speelde onder een Midden-Oosterse zon, meestal voetbal, en dat het spel dan onderbroken moest worden, omdat de sirenes een raketaanval van Hamas aankondigden. Een klasgenootje of kennisje van haar (dat weet ik niet meer precies) werd zelfs gedood toen er een granaat in de kibboets insloeg. Dat was voor haar allemaal heel normaal en desondanks had ze een mooie jeugd. Tenminste, zo voelde ze dat. Dat haar jeugd er ook anders had kunnen uitzien, zowel slechter en gewelddadiger als beter en vreedzamer.

In Engeland is het immers al lang heel normaal dat metaaldetectors voor de scholen voor veiligheid zorgen, opdat de leerlingen elkaar niet constant wederzijds neersteken. Daar is het ook normaal geworden dat Londen de beste elektronisch bewaakte ruimte ter wereld is, waar meer dan een half miljoen camera´s iedere beweging en iedere spiertrekking van de burgers op video opnemen. Europa verandert.

In België en Frankrijk patrouilleren politieagenten en soldaten met halfautomatische geweren in de metro, in de straten en staan ze voor elke synagoge, inmiddels eveneens voor enkele kerken, en er is in Frankrijk geen enkele joodse school meer die niet door veiligheidspersoneel bewaakt moet worden. Ook in Berlijn begint de zogenaamde “Security” op scholen en de beveiliging van kerstmarkten en volksfeesten door zwaarbewapende politieagenten met machinepistolen van het merk Heckler und Koch behoort ondertussen eveneens tot het dagelijks leven in Europa post-2015. Dat vrouwen hier nog maar zelden de deur uitgaan zonder pepperspray, ´s avonds niet meer zonder begeleiding terug naar huis willen of zichzelf minder aantrekkelijk kleden, omdat ze bang zijn voor overvallen, is de nieuwe normaliteit. De rijken schermen zichzelf in toenemende mate af, wonen in zogenaamde “Gated Communities”. Heel normaal in Berlijn voor de beterverdieners en iedereen die zichzelf tegen criminaliteit wil beschermen.

Dus – wat zou ik aan mijn ongeboren kinderen kunnen vertellen over het Europa van hun ouders?

Mijn lieve kinderen,

Wanneer jullie dit lezen, zijn jullie hopelijk oud genoeg om dit te begrijpen en zullen jullie niet te hard over jullie ouders oordelen. Als jullie dit lezen, dan moeten jullie weten dat wij, die jullie in de wereld gezet hebben, alles geprobeerd hebben om voor jullie een goede toekomst mogelijk te maken. Waarschijnlijk is ons dat niet gelukt. Daarom wil ik jullie vertellen in wat voor tijd en in wat voor een voor jullie zeer vreemd Europa jullie ouders zijn opgegroeid.

Neem nu jullie vader, die nog heeft meegemaakt dat men zonder angst voor je eigen leven grote festivals kon bezoeken, waar je met meerdere duizenden mensen tegelijk luisterde naar harde muziek, zonder dat je je hele bovenlichaam moest ontbloten en al je spullen op een detector moest leggen. Jullie vader ging nog naakt met zijn vriendinnen in het meer zwemmen, zonder door zogenaamde “zedenwachters” met de dood bedreigd te worden. Destijds, in het Europa van VROEGER, bezocht hij de hoofdsteden van het continent, waarin geen enkele politieagent te bekennen was, behalve misschien op het marktplein of voor de desbetreffende regeringszetel. Jullie vader groeide nog op in een Europa waar het woord islam geen associaties opriep, bij de meeste mensen onbekend was en terrorisme een zeldzaam en nauwelijks bekend randverschijnsel was.

Destijds bezocht je de kerstmarkten, die jullie nu waarschijnlijk kennen als wintermarkten, zonder angst om opgeblazen te worden. Daar waren toen geen betonnen blokken voor de ingang en geen mannen in uniform met machinepistolen die voor onze veiligheid moesten zorgen. Ja, het oude Europa was mooi. Prachtig met zijn bloeiende landschappen, het vele groen, de kastelen, de cultuur en de unieke geschiedenis van Verlichting, christendom, heidense wortels, die tot diep in de ziel van de mensen reikten. In elke steen van elk oud gebouw zag je de menselijke scheppingskracht, de genialiteit en de waardigheid van de Europeanen, die een wereld schiepen die nergens anders bestaat. Het was haar eigen wereld, een Europese exclusiviteit, die jullie waarschijnlijk zo niet meer kennen. Jullie vader stond ´s morgens vroeg met het luiden van de kerkklokken op, wandelde door de oude straatjes vol romantiek, stille steegjes uit de middeleeuwen. Deze straten zullen er in jullie tijd waarschijnlijk ook nog zijn. Maar jullie ouders hebben nog meegemaakt hoe deze lusttuinen en stille straatjes veranderden in vuilnishopen. No-Go-Areas zullen voor jullie vermoedelijk tot de normaliteit behoren. Maar in het oude Europa, dat jullie vader nog heeft leren kennen, ongeveer rondom het jaar-2000, waren ze voor de meeste mensen slechts een vaag gerucht, zachtjes uitgesproken nieuwtjes. Een uitbreiding van deze zones leek voor de mensen destijds onmogelijk. Dat zij ooit tot jullie normaliteit zouden behoren, vermoedde men in de tijd van jullie vader niet. Voor jullie is het normaal geworden om door een bus vanuit de poort van de “Gated Community” naar school gereden en weer opgehaald te worden. Jullie kennen de bewaker aan de poort met zijn pistool goed. En die in jullie buurt spreken jullie bij zijn voornaam aan, omdat hij elke avond en elke nacht door onze straten rijdt om een oogje in het zeil te houden. Jullie zouden het je moeilijk kunnen voorstellen dat er plekken zijn in de stad die enkele jaren geleden nog niet volhingen met camera´s, met schone straten en nette mensen.

Dat er een oud Europa was waar de jonge meisjes probleemloos en zonder begeleiding en pepperspray ´s avonds naar huis konden gaan, begrijpen jullie misschien niet. En dat er geen extra sloten op de deuren zaten, de ramen niet inbraak-veilig gemaakt werden en de woorden “Oud & nieuw” nog plezier en feest betekenden, komt vast en zeker heel vreemd op jullie over. Dat is net zoiets als wanneer men een mens uit het begin van de 18e eeuw zou vertellen dat de Amerikanen ongeveer 150 jaar later een man naar de maan zouden schieten.

In het oude Europa had jullie vader ook nog vrienden die geen moslims waren, alcohol dronken en graag varkensvlees aten. Deze vrienden zijn echter nu naar de VS geëmigreerd, omdat zij destijds al geen toekomst zagen voor hun manier van leven en wisten wat er hier op ons zou afkomen. Jullie mochten het niet meer meemaken – dit oude Europa. Jullie hebben niet meer mogen zien hoe 200.000 mensen in Berlijn uitbundig vierden, geheel hedonistisch en naakt en liefhebbend, zonder angst. Jullie kennen ze niet meer, de processies van de kerk, die van oudsher in de steden door de straten over de hete straatstenen liepen. De gebouwen met het kruis op het dak, die hier nog staan en destijds een functie hadden, komen waarschijnlijk ook vreemd op jullie over. Dat er destijds ook andere programma´s op tv waren in plaats van diversiteit-propaganda om de kinderen dom te houden, weten jullie ook niet. En hoe geschokt de mensen destijds waren toen het begrip “eermoord” voor het eerst opdook, voordat het normaliteit werd, die men gewoon accepteerde.

Jullie weten ook niets over de ridderfeesten, de lampion-optochten met Sint Maarten en dat ook Turkse meisjes geen hoofddoek wilden dragen. En het gezamenlijk zingen van kerstliederen, van de stemming van uitgelaten levenslust van de mensen, die eindelijk konden genieten van de vrede in Europa en iets aan de toenemende welvaart hadden. Dat de mensen omstreeks het jaar 2005 nog zeer positief naar de toekomst keken, komt waarschijnlijk ook vreemd op jullie over. Het werd jullie verhinderd om het Rome van destijds te zien en zijn witte daken, de oude pleinen, voordat ze vuilnisbelten en slums werden. Jullie kennen de Hasenheide in Berlijn helemaal niet meer hoe zij vroeger was, voordat ze een plek van drugshandel, vuurgevechten en messentrekkerijen werd. Of de Tiergarten, toen men daar ´s avonds nog probleemloos in het gras kon liggen zonder beroofd of doodgeslagen te worden. Ook niet vanwege een mobiele telefoon en € 50,-. Dat mensen door radicale islamieten wekelijks doodgereden, opgeblazen en onthoofd worden, kennen jullie vermoedelijk zoals het fluiten van de vogels ´s morgens vroeg maar al te goed. Voor ons was het 30 jaar geleden een bijna onvoorstelbare fantasie van de een of andere pessimist. Als ik een tijdmachine gehad zou hebben om mijn ouders in het jaar 1990 te vertellen hoe Europa er in het jaar 2018 zou uitzien, dan zouden me voor gek verklaard hebben.

Jullie kennen het oude Europa niet meer, hadden geen kans haar te leren kennen en erin te leven. Haar adem, ook al was het een stervende ademtocht, in te ademen. Jullie hebben het Europa van de Europeanen, wat zij eens waren, niet meer mogen zien.

En dat alles spijt me heel, heel erg.

Met een beetje geluk zullen jullie deze brief nooit hoeven lezen, omdat jullie ouders meegeholpen hebben dit oude Europa te bewaren.

Bron: www.journalistenwatch.com

Auteur: “Young German”

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2018/04/15 ... -ooit-was/

[Hans v d Mortel sr]

Daar gaat ie weer. Hou op met dat gezeur en het plaatsen van gezeik artikelen!

Ik lees hier veel te veel gejammer, gezeik, en in mineur verhalen over de teloorgang van Europa die mij langzamerhand knap gaan vervelen. Ik heb daar ook aan meegedaan, maar daar kan je toch niet mee blijven doorgaan? Het is zoals het is. De wereld is doorgedraaid en bestaat voornamelijk uit aardige mensen die allen voor psychopaat in de wieg zijn gelegd en als in een circus door politieke dompteurs kunstjes worden geleerd om te doen wat de dompteur wil. Een zweepslag hier, een zweepslag daar. Je wordt niet echt fysiek geraakt, maar het voelt wel zo. De mens als attractie in het wereldwijde circus van de smerige politiek waarin de dompteur alle macht uitoefent. Geef het wilde dier - de mens - te eten en hij zal je niet aanvallen, maar doet wat de dompteur beveelt. Bijvoorbeeld naar de stembus gaan en op hem of haar stemmen. Want er bestaan ook vrouwelijke dompteurs.

OK! Deze post draagt de titel Doemgedachten. Dan had ik dus niet moeten kijken. Doemgedachten zijn niet bepaald bevorderlijk voor een goede nachtrust. Althans voor wie deze gedachten serieus neemt. Dat moet je dus zeker niet doen omdat ze van Xander de Jehovah's Getuige afkomen.

Is het u nooit opgevallen dat Xander - volgens mij - nooit met een eigen verhaal komt, maar altijd iets ontleent aan een of ander obscure website die hem welgevallig is?

De natuur laat zich niet dwingen. God of de evolutietheorie. Koning, keizer, admiraal, stinken doen ze allemaal. Het raadsel van de menselijke waanzin zal nooit opgelost worden. Omdat elk mens een ander mens is. Hoe dat kan? Er kan geen oorlog bestaan zonder de drijfveer van de 'ziel'. In wezen is elk mens een psychopaat. De een meer dan de ander. Vandaar dat niet iedereen op de gedachte komt om de ander om te leggen. En toch gebeurt het al duizenden jaren. Omdat de mens een dier is die net als in het circus door de dompteur getemd kan worden. Het temmen van een mens gaat echter makkelijker dan een wild dier. Het toont de onveranderlijke zwakte aan van de psyche van de mens: het gemis aan een vrije wil. Want wie laat zich nu als een wild dier dresseren als hij door God geschapen is? God heeft natuurlijk niks geschapen en de evolutietheorie is gebaseerd op drijfzand. En als God al bestaat dan stond hij erbij en keek met stomme verbazing naar wat zich voor zijn ogen afspeelde. Ook God is een illusie die de mens nooit rijker heeft gemaakt. Wel armer. Tot een eersteklas circusnummer.

Follow the money! Of in dit geval: volg de logica en begrijp dat je niks weet. Alleen zielige sukkels hopen na hun dood meer aan de weet te komen.

[Pilgrim]

De komende oorlogen

Geplaatst op 4 mei 2018



In een goed artikel noemde een Amerikaanse journalist ons tijdperk ooit de “Age of Desintegration”. Peter Scholl Latour, de helaas overleden kenner van de wereld en anti-conformist van de journalistiek, zag onze “wereld uit zijn voegen” raken. Ik denk dat deze begrippen heel toepasselijk zijn voor onze afgelopen decennia. Wat na de val van het IJzeren Gordijn kwam, was de herschikking van de wereld onder Amerikaanse vlag en de vernietiging van de wereldorde van de Koude Oorlog. Na deze ontbinding kwam er een zekere stabiliteit, die men tot 11 september niet gekend had. Ook in Duitsland en Europa, waar weliswaar de problemen die ons nu kwellen al gistten, ging het de mensen goed en waanden zij zich in een fase van vrede, die ondanks terrorisme en kleine oorlogen schijnbaar eeuwig zou duren.

Dat dit een fatale vergissing was, die alleen een civilisatie-kreupele van de westerse wereld kon overkomen, leek veel voorspellende geesten al langere tijd duidelijk geweest te zijn. Maar er schijnt in de geschiedenis van de mensheid een algemene regel te bestaan, die een heel ongunstig effect op haar heeft – als het kalf verdronken is, dempt men de put. Eerst moet zich de enorm van tevoren bezworen noodtoestand voordoen, voordat er gehandeld wordt. In het teisteren van Europa en Noord-Amerika door de islamitische oorlog ter meerdere glorie van Allah, zit een waarheid verborgen die het grootste deel van de samenlevingen van het Westen niet onder ogen wil zien. Er is weer een Grote Oorlog, opnieuw een “wij of de anderen” en er moet om het eigen leven en overleven gevochten worden. Wie deze waarheid weigert te zien, zijn kop in het zand steekt en denkt dat men met internetmemes, Facebook-profielen in nationale kleuren en droevige emoticons een ideologische wereldoorlog kan winnen, zal door de komende vloed van geweld verzopen worden.

De vroege waarschuwingssignalen en de apostelen van de ondergang
“Laat geen mens onwetendheid als verontschuldiging gebruiken!”, zei ooit een goede koning. Deze woorden klinken nu nog na, omdat zij ons er aan zouden moeten herinneren dat veel dappere mensen sinds decennia voor de komende problemen en de komende oorlogen gewaarschuwd hebben. Dat deden zij al in tijden toen de Europese Unie bloeide, Amerika oppermachtig scheen en de signalen van moeilijkheden van de nieuwe multiculti samenleving West-Europa nog half verborgen waren. Zij ageerden vaak alleen, voordat ze toehoorders vonden, omdat ze er heilig van overtuigd waren de mensen in hun omgeving een vreselijke waarheid te moeten vertellen. En zoals zo vaak is het gewoon zo dat de mensen liever geen vreselijke waarheden willen horen, maar liever bereidwillig de goed verpakte en leuk vertelde leugen geloven, omdat dat eenvoudiger is en geen pijn doet. Liever vrat men de ideologische brokken van een hoe dan ook geaard neoliberalisme op, dat aan de mensen de voedingsbodem van familie, traditie en geschiedenis onttrok en van hen lelijke kleine cijfers in statistieken van grote concerns maakte, waarin zij zichzelf als in een hamsterrad zouden moeten bezighouden om sociaal hogerop te komen. Alleen diegene die geen tijd heeft, heeft ook geen tijd om na te denken. En zo is het heel gemakkelijk geweest wanneer onze verleden ik´s in het jaar 2001-2015 gewoon in het wilde weg konden leven. Werken, feestvieren, slapen en consumeren.

Maar er waren toch ook gewoon individuen, die werkelijk en totaal tegen hun tijdgeest ingingen, toen ze riepen: “De islam is een gevaar voor ALLES!” – en ze bedoelden onze vrijheden, onze welvaart, onze vrede, onze volkeren en ons leven. Oriana Fallaci, Ayaan Hirsi Ali en talloze anderen, die mij met hun informatiewerk ook maatgevend beïnvloed hebben en veel mensen de oogkleppen in hun eigen naties en verder afdeden. De Verlichters van onze tijd werden de paria´s of de Indische onaanraakbaren, omdat zij de waarheid over een gevaar uitspraken dat niemand wilde zien. Veel van hen moesten voor hun dappere werk zelfs sterven, zoals de nakomeling van Vincent van Gogh, Theo, in Nederland. Toen deze islamcriticus door een radicale islamiet werd doodgestoken, schudde dit enkele mensen in zijn land en in het buitenland wakker. Men begon zich plotseling bezig te houden met de apostelen van de ondergang. De langdurige en wellicht enige consequentie van een vermoorde Theo, in stukken gehakte Engelse soldaten in Londen en uiteengereten en verminkte mensen in Parijs, is de ondergang van de oude orde. De oude orde noem ik datgene wat heel West-Europa in een ideologische goelag heeft veranderd, waaruit iedere vluchtpoging eindigt met bestraffing. Toen deze Verlichters van de postmoderne tijd ons lieten zien wat de toekomst zou kunnen brengen wanneer we niet vastberaden handelen, handelden we niet en daarom komt er nu wat komen moest. Nu komt de oorlog, die mogelijk sowieso niet te vermijden geweest zou zijn. Niet omdat wij, de westerlingen, zulke oorlogsgeile monsters zijn, zoals dat door veel links-liberalen graag geloofd en verbreid wordt. Nee. De oorlog van de ideologieën komt, waaraan we ons onmogelijk kunnen onttrekken.

Er bestaat maar één God – maar één waarheid
De oorlog van nu en in de toekomst is er eentje met de islam en zijn totalitaire uitleg, die geworteld is in alle monotheïstische religies, maar door de islam het duidelijkst wordt uitgeleefd. De multiculturalisten, dus die vertegenwoordigers van de ideologie van het samenleven van verschillende volkeren en religies op zo mogelijk kleine gebieden (staten), vergissen zich echter vooral op één punt. Net zoals het democratiebegrip van de Turkse president, namelijk dat volgens hem de democratie alleen maar een trein zou zijn om op te springen totdat men zijn doel bereikt, ziet ook de islam geen enkel multiculturalisme in de toekomst die hij voor zichzelf schetst. De toekomstvisies van de islam werden vanaf het uur van zijn geboorte vastgelegd, toen men zei: “Er bestaat maar één God (Allah) en Mohammed is zijn profeet” – woorden, die op de lippen en de vlaggen van alle radicale islamieten te vinden zijn. In deze boodschap herkent men de aanspraak op wereldheerschappij, waarnaar door alle radicale islamieten op de een of andere manier wordt gestreefd. Of met wapengeweld of door bekering. De wereld moet islamitisch worden en er mogen geen alternatieve samenlevingen buiten de islamitische samenleving bestaan. De moslims hebben in de aan hen door hun profeet opgelegde missie een waarachtig grote, alhoewel ook niet geweldige taak gevonden. Bij de vervulling van deze voor hen heilige missie, waar al meer dan duizend jaar aan gewerkt wordt, is geen plaats voor het “andere”. Er is geen plaats voor ons. Voor ons de christenen, voor ons de atheïsten en agnostici, voor ons de Joden, voor ons de hindoes, voor ons de boeddhisten, voor ons de homo´s en lesbiennes, voor ons de hedonisten. In de islam bestaat maar één God, één waarheid, één boek en men verdeelt de wereld in Dār al-Islām en Dār al-Harb. Dus het Huis van de Vrede, waar de islam heerst, en het Huis van de Oorlog, waar hij nog niet heerst en waar de waarheid van de koran nog verbreid moet worden. Aan het eind van de geschiedenis blijft slechts een van deze huizen staan.

Harder worden!
“Toen de eerste kogels werden afgevuurd, keken de mensen me aan. Dat herinner ik me. Dat heeft me boos gemaakt, omdat ik dadelijk wist dat het erg zou verdergaan. Ik wist dat deze kinderen geen idee hadden van hetgeen zou volgen. Geen enkel idee. Ze hadden in het echte leven nog nooit een geweerschot gehoord, en dat trof hen met volle macht. [...]

Een meisje dat vlak naast me stond, werd door de schutter, die boven aan de trap stond, doodgeschoten. Dat was diegene die ik daarvoor gezien had. Ze stond slechts een stap bij me vandaan en haar hoofd explodeerde. Stukken van haar tanden en haar schedel werden in mijn gezicht geslingerd.” – Eagles of Death Metal over Bataclan, Jesse Hughes.

En wie van ons in het Huis van de Oorlog leeft en pas sinds kort over deze oude, ons echter opnieuw teisterende bedreiging gehoord heeft, tegen hem zeg ik dat hij door weg wensen, “Anti-Rape”-armbandjes en mensenkettingen en peace tekens op het asfalt HELEMAAL NIETS zal bereiken. Wie nu denkt door “appeasement”, dus de bijzonder goedmoedige behandeling van de islamitische samenlevingen, verschoond te blijven, is een lafaard en een stommeling. Want hij spreekt en handelt al als een slaaf. “Als ik heel lief voor je ben en al je wensen vervul… maak je me dan niet dood?” Zulke onderworpenheid veroorzaakt bij deze Allah-strijders alleen maar terechte walging en ze zullen grondig hun handen wassen, nadat ze zulke collaborateurs voor hun doelen gebruikt hebben. Je zou aan al die monarchieën willen herinneren, die in oude tijden het tribuut aan vreemde legers hebben betaald, opdat zij hun steden en landerijen niet plunderden. Vaak gaven ze net zolang aan de plunderaars totdat ze niets meer hadden. En toen ze niets meer hadden, konden ze de vijanden ook niet meer sussen en werden ze vernietigd. Wie dus denkt geschenken aan de eisers van de islamitische orde te kunnen geven en zodoende hun gunst te kopen, vergist zich. Want op zekere dag zal hij wakker worden in bed en vaststellen dat de bezitsverhoudingen fundamenteel veranderd zijn en dat zijn vrijheid, zijn leven en zijn geluk alleen maar op krediet betaald werden.

Er is geen ontsnappen mogelijk aan de komende oorlogen. Verscheurde lichamen, doodgereden kinderen en afgehakte hoofden zijn slechts een uitdrukking van het naderende geweld. De kans om deze toestanden te vermijden, was er jaren geleden als men naar de islamcritici geluisterd en preventief gehandeld had. Nu zijn de dingen echter gewoon zoals ze zijn. Met open grenzen, borrelende parallelsamenlevingen en zich uitbreidende conflicten binnen Europa. Men spreekt al langer van de naderende burgeroorlog in Frankrijk en misschien al spoedig in Groot-Brittannië, België, Zweden en Nederland. Frankrijk in ieder geval, dat kan ik zeggen, bevindt zich al in een burgeroorlog. Het zijn niet zozeer de terreuraanslagen die van doorslaggevende betekenis zijn, maar de maatregelen betreffende de noodtoestand, de constante politiepatrouilles, de angst en het wantrouwen onder elkaar. Het zijn de vele kleine dingen die samen een totaalbeeld vormen. Dat zijn besmeurde joodse begraafplaatsen, die door radicale islamieten verminkt worden. Dat zijn schietpartijen onder Noord-Afrikaanse bendes, gepest van Fransen door migranten, verkrachtingen van autochtonen. Het zijn compleet fundamenteel verschillende samenlevingsontwerpen, die ons Europa in tweeën scheuren.

Een vriendin van me zei hierover dat ze geen nieuws meer wil zien. Ze zou al die vreselijke beelden niet meer verdragen en denkt waarschijnlijk dat de dingen ook niet gebeuren door deze beelden uit te schakelen. Net zoals een klein kind, dat de handjes voor het gezicht houdt en denkt daardoor onzichtbaar te worden.

Daarentegen zeg ik: “Kijk er naar!” – Kijk, omdat we geen schapen willen worden, die, net zoals de jonge mensen in de Club Bataclan, bij één enkel schot in elkaar krimpen en helemaal niet weten wat er met hen gebeurt. Word harder, zodat geen enkele bijlmoordenaar een hele trein vol mensen kan neer maaien zonder dat ook maar EEN enkele moedige burger hem in de weg gaat staan. We mogen ons niet door de geweldplegers laten intimideren en moeten eindelijk gaan bijleren. Van de civilisatie-kreupele is geen verzet te verwachten, en dat weten de radicale islamieten. Ze vermoeden immers dat er van de kant van de vermeende zwakke Europeanen geen tegenstand zal komen. Europa ruikt voor de leeuwen als een oud kuddedier, dat in zijn laatste dagen te langzaam en te zwak is om zich tegen de roedel roofdieren te weren. En ik moet het daarom nogmaals herhalen – de hipsters en links-liberale leuteraars zullen niet vechten. Maak daarom jullie geest en lichaam harder voor hetgeen nu zal komen:

Het tijdperk van de desintegratie

Europa sterft; leve Europa!


Dodelijke slachtoffers van Bataclan. Jong, vredelievend en weerloos. De lichamen werden volgens politieberichten door de radicale islamieten bewust verminkt en geschonden. Van vrouwen werden de genitaliën kapot gesneden, mannen werd het hoofd afgesneden of de penis en in de mond gestoken.

(http://barenakedislam.com)

Bron: http://younggerman.com

Door: “Young German”

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2018/05/04 ... -oorlogen/

[Pilgrim]

FOTO: De toekomst...!?

[Ariel]

FOTO: De toekomst...!?

Ouders kunnen trots op zo'n kind zijn. Maar...Is het een zij, een hij, of een "het"

[xplosive]

 

How the Enlightenment Ends

Henry A. Kissinger , May 15, 2018

Three years ago, at a conference on transatlantic issues, the subject of artificial intelligence appeared on the agenda. I was on the verge of skipping that session—it lay outside my usual concerns—but the beginning of the presentation held me in my seat.

The speaker described the workings of a computer program that would soon challenge international champions in the game Go. I was amazed that a computer could master Go, which is more complex than chess. In it, each player deploys 180 or 181 pieces (depending on which color he or she chooses), placed alternately on an initially empty board; victory goes to the side that, by making better strategic decisions, immobilizes his or her opponent by more effectively controlling territory.

The speaker insisted that this ability could not be preprogrammed. His machine, he said, learned to master Go by training itself through practice. Given Go’s basic rules, the computer played innumerable games against itself, learning from its mistakes and refining its algorithms accordingly. In the process, it exceeded the skills of its human mentors. And indeed, in the months following the speech, an AI program named AlphaGo would decisively defeat the world’s greatest Go players.

As I listened to the speaker celebrate this technical progress, my experience as a historian and occasional practicing statesman gave me pause. What would be the impact on history of self-learning machines—machines that acquired knowledge by processes particular to themselves, and applied that knowledge to ends for which there may be no category of human understanding? Would these machines learn to communicate with one another? How would choices be made among emerging options? Was it possible that human history might go the way of the Incas, faced with a Spanish culture incomprehensible and even awe-inspiring to them? Were we at the edge of a new phase of human history?

Aware of my lack of technical competence in this field, I organized a number of informal dialogues on the subject, with the advice and cooperation of acquaintances in technology and the humanities. These discussions have caused my concerns to grow.

Heretofore, the technological advance that most altered the course of modern history was the invention of the printing press in the 15th century, which allowed the search for empirical knowledge to supplant liturgical doctrine, and the Age of Reason to gradually supersede the Age of Religion. Individual insight and scientific knowledge replaced faith as the principal criterion of human consciousness. Information was stored and systematized in expanding libraries. The Age of Reason originated the thoughts and actions that shaped the contemporary world order.

But that order is now in upheaval amid a new, even more sweeping technological revolution whose consequences we have failed to fully reckon with, and whose culmination may be a world relying on machines powered by data and algorithms and ungoverned by ethical or philosophical norms.

The internet age in which we already live prefigures some of the questions and issues that AI will only make more acute. The Enlightenment sought to submit traditional verities to a liberated, analytic human reason. The internet’s purpose is to ratify knowledge through the accumulation and manipulation of ever expanding data. Human cognition loses its personal character. Individuals turn into data, and data become regnant.

Users of the internet emphasize retrieving and manipulating information over contextualizing or conceptualizing its meaning. They rarely interrogate history or philosophy; as a rule, they demand information relevant to their immediate practical needs. In the process, search-engine algorithms acquire the capacity to predict the preferences of individual clients, enabling the algorithms to personalize results and make them available to other parties for political or commercial purposes. Truth becomes relative. Information threatens to overwhelm wisdom.

Inundated via social media with the opinions of multitudes, users are diverted from introspection; in truth many technophiles use the internet to avoid the solitude they dread. All of these pressures weaken the fortitude required to develop and sustain convictions that can be implemented only by traveling a lonely road, which is the essence of creativity.

The impact of internet technology on politics is particularly pronounced. The ability to target micro-groups has broken up the previous consensus on priorities by permitting a focus on specialized purposes or grievances. Political leaders, overwhelmed by niche pressures, are deprived of time to think or reflect on context, contracting the space available for them to develop vision.

The digital world’s emphasis on speed inhibits reflection; its incentive empowers the radical over the thoughtful; its values are shaped by subgroup consensus, not by introspection. For all its achievements, it runs the risk of turning on itself as its impositions overwhelm its conveniences.

As the internet and increased computing power have facilitated the accumulation and analysis of vast data, unprecedented vistas for human understanding have emerged. Perhaps most significant is the project of producing artificial intelligence—a technology capable of inventing and solving complex, seemingly abstract problems by processes that seem to replicate those of the human mind.

This goes far beyond automation as we have known it. Automation deals with means; it achieves prescribed objectives by rationalizing or mechanizing instruments for reaching them. AI, by contrast, deals with ends; it establishes its own objectives. To the extent that its achievements are in part shaped by itself, AI is inherently unstable. AI systems, through their very operations, are in constant flux as they acquire and instantly analyze new data, then seek to improve themselves on the basis of that analysis. Through this process, artificial intelligence develops an ability previously thought to be reserved for human beings. It makes strategic judgments about the future, some based on data received as code (for example, the rules of a game), and some based on data it gathers itself (for example, by playing 1 million iterations of a game).

The driverless car illustrates the difference between the actions of traditional human-controlled, software-powered computers and the universe AI seeks to navigate. Driving a car requires judgments in multiple situations impossible to anticipate and hence to program in advance. What would happen, to use a well-known hypothetical example, if such a car were obliged by circumstance to choose between killing a grandparent and killing a child? Whom would it choose? Why? Which factors among its options would it attempt to optimize? And could it explain its rationale? Challenged, its truthful answer would likely be, were it able to communicate: “I don’t know (because I am following mathematical, not human, principles),” or “You would not understand (because I have been trained to act in a certain way but not to explain it).” Yet driverless cars are likely to be prevalent on roads within a decade.

Heretofore confined to specific fields of activity, AI research now seeks to bring about a “generally intelligent” AI capable of executing tasks in multiple fields. A growing percentage of human activity will, within a measurable time period, be driven by AI algorithms. But these algorithms, being mathematical interpretations of observed data, do not explain the underlying reality that produces them. Paradoxically, as the world becomes more transparent, it will also become increasingly mysterious. What will distinguish that new world from the one we have known? How will we live in it? How will we manage AI, improve it, or at the very least prevent it from doing harm, culminating in the most ominous concern: that AI, by mastering certain competencies more rapidly and definitively than humans, could over time diminish human competence and the human condition itself as it turns it into data.

Artificial intelligence will in time bring extraordinary benefits to medical science, clean-energy provision, environmental issues, and many other areas. But precisely because AI makes judgments regarding an evolving, as-yet-undetermined future, uncertainty and ambiguity are inherent in its results. There are three areas of special concern:

First, that AI may achieve unintended results. Science fiction has imagined scenarios of AI turning on its creators. More likely is the danger that AI will misinterpret human instructions due to its inherent lack of context. A famous recent example was the AI chatbot called Tay, designed to generate friendly conversation in the language patterns of a 19-year-old girl. But the machine proved unable to define the imperatives of “friendly” and “reasonable” language installed by its instructors and instead became racist, sexist, and otherwise inflammatory in its responses. Some in the technology world claim that the experiment was ill-conceived and poorly executed, but it illustrates an underlying ambiguity: To what extent is it possible to enable AI to comprehend the context that informs its instructions? What medium could have helped Tay define for itself offensive, a word upon whose meaning humans do not universally agree? Can we, at an early stage, detect and correct an AI program that is acting outside our framework of expectation? Or will AI, left to its own devices, inevitably develop slight deviations that could, over time, cascade into catastrophic departures?

Second, that in achieving intended goals, AI may change human thought processes and human values. AlphaGo defeated the world Go champions by making strategically unprecedented moves—moves that humans had not conceived and have not yet successfully learned to overcome. Are these moves beyond the capacity of the human brain? Or could humans learn them now that they have been demonstrated by a new master?

Before AI began to play Go, the game had varied, layered purposes: A player sought not only to win, but also to learn new strategies potentially applicable to other of life’s dimensions. For its part, by contrast, AI knows only one purpose: to win. It “learns” not conceptually but mathematically, by marginal adjustments to its algorithms. So in learning to win Go by playing it differently than humans do, AI has changed both the game’s nature and its impact. Does this single-minded insistence on prevailing characterize all AI?

Other AI projects work on modifying human thought by developing devices capable of generating a range of answers to human queries. Beyond factual questions (“What is the temperature outside?”), questions about the nature of reality or the meaning of life raise deeper issues. Do we want children to learn values through discourse with untethered algorithms? Should we protect privacy by restricting AI’s learning about its questioners? If so, how do we accomplish these goals?

If AI learns exponentially faster than humans, we must expect it to accelerate, also exponentially, the trial-and-error process by which human decisions are generally made: to make mistakes faster and of greater magnitude than humans do. It may be impossible to temper those mistakes, as researchers in AI often suggest, by including in a program caveats requiring “ethical” or “reasonable” outcomes. Entire academic disciplines have arisen out of humanity’s inability to agree upon how to define these terms. Should AI therefore become their arbiter?

Third, that AI may reach intended goals, but be unable to explain the rationale for its conclusions. In certain fields—pattern recognition, big-data analysis, gaming—AI’s capacities already may exceed those of humans. If its computational power continues to compound rapidly, AI may soon be able to optimize situations in ways that are at least marginally different, and probably significantly different, from how humans would optimize them. But at that point, will AI be able to explain, in a way that humans can understand, why its actions are optimal? Or will AI’s decision making surpass the explanatory powers of human language and reason? Through all human history, civilizations have created ways to explain the world around them—in the Middle Ages, religion; in the Enlightenment, reason; in the 19th century, history; in the 20th century, ideology. The most difficult yet important question about the world into which we are headed is this: What will become of human consciousness if its own explanatory power is surpassed by AI, and societies are no longer able to interpret the world they inhabit in terms that are meaningful to them?

How is consciousness to be defined in a world of machines that reduce human experience to mathematical data, interpreted by their own memories? Who is responsible for the actions of AI? How should liability be determined for their mistakes? Can a legal system designed by humans keep pace with activities produced by an AI capable of outthinking and potentially outmaneuvering them?

Ultimately, the term artificial intelligence may be a misnomer. To be sure, these machines can solve complex, seemingly abstract problems that had previously yielded only to human cognition. But what they do uniquely is not thinking as heretofore conceived and experienced. Rather, it is unprecedented memorization and computation. Because of its inherent superiority in these fields, AI is likely to win any game assigned to it. But for our purposes as humans, the games are not only about winning; they are about thinking. By treating a mathematical process as if it were a thought process, and either trying to mimic that process ourselves or merely accepting the results, we are in danger of losing the capacity that has been the essence of human cognition.

The implications of this evolution are shown by a recently designed program, AlphaZero, which plays chess at a level superior to chess masters and in a style not previously seen in chess history. On its own, in just a few hours of self-play, it achieved a level of skill that took human beings 1,500 years to attain. Only the basic rules of the game were provided to AlphaZero. Neither human beings nor human-generated data were part of its process of self-learning. If AlphaZero was able to achieve this mastery so rapidly, where will AI be in five years? What will be the impact on human cognition generally? What is the role of ethics in this process, which consists in essence of the acceleration of choices?

Typically, these questions are left to technologists and to the intelligentsia of related scientific fields. Philosophers and others in the field of the humanities who helped shape previous concepts of world order tend to be disadvantaged, lacking knowledge of AI’s mechanisms or being overawed by its capacities. In contrast, the scientific world is impelled to explore the technical possibilities of its achievements, and the technological world is preoccupied with commercial vistas of fabulous scale. The incentive of both these worlds is to push the limits of discoveries rather than to comprehend them. And governance, insofar as it deals with the subject, is more likely to investigate AI’s applications for security and intelligence than to explore the transformation of the human condition that it has begun to produce.

The Enlightenment started with essentially philosophical insights spread by a new technology. Our period is moving in the opposite direction. It has generated a potentially dominating technology in search of a guiding philosophy. Other countries have made AI a major national project. The United States has not yet, as a nation, systematically explored its full scope, studied its implications, or begun the process of ultimate learning. This should be given a high national priority, above all, from the point of view of relating AI to humanistic traditions.

AI developers, as inexperienced in politics and philosophy as I am in technology, should ask themselves some of the questions I have raised here in order to build answers into their engineering efforts. The U.S. government should consider a presidential commission of eminent thinkers to help develop a national vision. This much is certain: If we do not start this effort soon, before long we shall discover that we started too late.

[Ali Yas]

Zo dan.

[Pilgrim]

Wachten op dag X

Geplaatst op 28 juli 2018



Een tijdje geleden sprak ik weer een oude bekende en lezer van het blog. Hij is gendarme in het gebied Marseille, Fransman van geboorte, spreekt Duits en Frans, heeft ouders uit beide landen. Hij vertelt me het “gebruikelijke” weer. Over de roofovervallen op straat, de drugsdealers, die bij een personencontrole al agressief worden, en over de schietpartijen in de wijken die ver genoeg zijn van de vakantieressorts. Ik sprak mijn bewondering uit voor zijn werk en zei tegen hem dat Frankrijk heel trots op zo´n zoon kon zijn. Iemand, die zoveel van zijn vaderland houdt, de Franse natie zo eert, dat hij elke dag onder erbarmelijke omstandigheden zijn uniform aantrekt en de straat opgaat. Dat hij klappen krijgt, blauwe plekken op zijn hele lichaam heeft en met een laag inkomen zijn kleine gezin door het leven brengt. Dat hij dat allemaal kan doen en iedere dag aan het gevaar wordt blootgesteld dat een krankzinnige “islamist” hem doodt, een misdadiger hem met de auto ondersteboven rijdt of een linkse extremist hem met een molotovcocktail in een menselijke fakkel verandert, verdient het allergrootste respect.

Maar toen vertelde hij me dat hij zijn eigen land begint te verachten en te vervloeken als hij iedere morgen zijn afgetrapte laarzen aantrekt. “Je ne suis un patriote” (Ik ben geen patriot). Hij vertelt me dat hij al maandenlang ieder geloof in een uitweg uit deze gecompliceerde situatie, waarin Frankrijk zich bevindt, al lang is verloren en dat het elan van de eerste dagen waarschijnlijk voorgoed weg is. En hij vraagt zich af of het niet beter zou zijn om gewoon de wapens neer te leggen, de koppelriem af te doen, het kogelwerend vest weg te gooien en de Côte d´Azur voorgoed de rug toe te keren. Misschien zou het de moeite waard zijn om met de familie naar Denemarken of Polen te emigreren. Misschien naar Australië, waar men goede wijn verbouwt.

Op dat moment wist ik daar maar weinig op te antwoorden. Om je in deze bekende te verplaatsen, is niet veel fantasie nodig. Of je begrijpt hem, je weet hoe het ongeveer is wanneer je de boksbal van de natie bent, of je staat gewoon aan de andere kant. Aan de kant van de chaoten, van de globalisten en vernietigers van de orde. Dat is veel defaitisme, dat in zulke uitspraken meespeelt en de idealist in je zegt eigenlijk dat je in principe stand moet houden.

Anderzijds heb je, voor zover je niet in hindoeïstische reïncarnatie gelooft, alleen dit ene leven en moet je ervoor zorgen dat je het niet verspilt. Wie elke dag door het moeras van een stervende natie moet waden en tot aan zijn enkels in het bloed van een “civilisatieoorlog” (citaat: Manuel Valls, socialist) marcheert om een krakkemikkige en schijnbaar absurde orde in stand te houden, mag hier aan twijfelen. Hij mag er aan twijfelen of zijn dienst voor deze staat überhaupt nog zin heeft en of zijn offer, wanneer dit gevraagd wordt, met respect behandeld wordt. Of het nog de moeite waard is wanneer je na 35 dienstjaren met een slangetje in je mond kunstmatig gevoed moet worden en in een rolstoel weg teert, terwijl de straat waarin je woont en die je je hele leven lang verdedigd hebt, prijsgegeven wordt aan het verval. Dan mag je twijfelen en zou je ook moeten twijfelen.

En nu spreek ik alleen voor mezelf en zeg dat ik niet denk dat de dienende zozeer de dood vreest. Niet de dood voor een goede zaak, waarvoor men graag strijdt en met weinig tegenzin ook zijn leven zou geven. Om een leven van toewijding zo te laten eindigen, is geen slechte dood. Wie zichzelf opoffert om familie, volk en geboortestreek te beschermen, blijft ook na de dood onvergeten. De invloed van de overledene straalt boven het overlijden uit naar het leven van de nakomelingen en de vrienden. Wie de heldendood sterft, blijft eeuwig jong.

Maar om een zinloze dood in het niets te sterven en voor een zaak waarin men zelf niet meer gelooft en waarin ook je persoonlijke omgeving niet meer gelooft. Om in een uniform te sterven, dat door velen in het eigen volk veracht wordt, is noch roemrijk noch mooi. De ouder wordende gendarme en ik begrijpen elkaar goed en kennen elkaars gelijke karaktertrekken, die slechts door heel weinig mensen in onze kringen gedeeld worden. En vooral door diegenen, die als vijanden tegenover ons staan en op zekere avond op de dag X, waarop men op veel momenten bijna hunkerend op wacht, de laatste indruk uit deze wereld zouden kunnen zijn.

Ik eindig in een positiever geluid en spreek hem moed in. Ik zeg duidelijk dat er nog niets beslist zou zijn en de wegen nog open zijn. Het kan alle kanten opgaan, de dag X zou nooit kunnen komen en wanneer alles toch niet meer te genezen zou zijn, dan zou het beter een eind van verschrikking dan een verschrikking zonder einde kunnen zijn. Maar misschien, heel misschien, tekent zich aan de horizon een ommekeer af en breekt er een nieuwe dag aan, die nieuwe moed en hoop op betere tijden schenkt. “Kijk bij zonsopkomst naar het oosten” (Gandalf de Wijze).

Bron: https://younggerman.com

Door: “Young German”

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2018/07/28 ... -op-dag-x/

[Pilgrim]

ALLES IS VOOR NIETS GEWEEST...

Geplaatst op 26 augustus 2018


Toekomst van Nederland.

Telt de gewone burger nog wel mee onder dezen nieuwe islamitische heerschappij? Ik zie het somber in. Wanneer den Nederlander doorgaat met zijn imbeciel stemgedrag – en dat doet den Nederlander – moeten wij binnen afzienbare tijd vijfmaal daags op de knieën voor gebed. Somber zwart overheerst dan het straatbeeld. Donker gesluierde vrouwengestalten. Minaretten die hun kwalijke oproep tot gebed tot gek worden toe uitbazuinen. Vrouwen ondergaan zweep en steniging. Joden–, christen– en homovervolging. Als ongebruikt nutteloos vuil worden wij verjaagd en vermoord of als slaven gebruikt. De fierheid en daadkracht der Nederlander, waarmee wij dijken hebben gedicht, oorlog en armoe en wreedheid moedig hebben doorstaan, dat alles is voor niets geweest en vervluchtigd. Slechts verdriet en rampspoed tekenen straks ons van angst gegroefd gelaat. Maar is dan onze dappere strijd tegen al het onheil tevergeefs geweest?

Soms, lezer, vooral in het nachtelijk duister, word ik gekweld door angst en droefenis. Worden wij straks gedwongen ons rustig geordend leven op te geven voor een invasie van zwarte analfabeten uit Afrika, die hier ongevraagd tierend en schreeuwend komen binnenvallen? Natuurlijk, onze Haagse chicaneurs prediken dat wij ongestoord ons leven moeten voortzetten. Er is niets aan de hand. Het zijn mensen die wij straks hard nodig hebben. Handen aan het bed en meer van dergelijke onzin. Edoch, let wel, spitse lezer van “E.J. Bron”, al dien zogenaamde vluchtelingen is de voorhoede. Vandaag of morgen, plotsklaps, worden wij overrompeld. Het is een vooruitgeschoven leger van honderdduizenden mannen die den weg banen om hier straks ons land te islamiseren. Het zijn de wrede strijders van den profeet Mohammed.

Doch zijn wij door onze lakse houding en ons argeloos vertrouwen in onze abominabele regering, die ons een oor aan naait, niet medeschuldig aan de ramp die zich gaat voltrekken? En is het niet de schuld van al dien domme burgers met oogkleppen die op dubieuze partijen stemmen? Flut partijen die ons ten afgrond voeren? Denk maar aan de Partij voor de Dieren. Grotere idioterie als een dierenpartij heeft er in ons land niet bestaan.

Politici zijn niet te vertrouwen. Dat heeft de geschiedenis toch wel bewezen? Zijn we in de dertiger jaren der vorige eeuw niet in de veiling genomen door minister Hendrikus Colijn en zijn valse mede-leugenaars? Nou dan! Nog steeds denken die naïeve Nederlanders aan verbroedering met onze mohammedaanse aartsvijanden die ons straks als slaven behandelen of gewetenloos de kop afhakken. En daarbij blijft het niet. De barometer van de tijd staat op storm.

Mark Rutte is geen leider, hij is een blaaskaak. En zeker geen figuur om het Roer van Staat in handen te hebben. Een man op wiens gelaat een eeuwig krampachtige grijns staat waarmee hij zijn onzekerheid en onkunde camoufleert. Het is een ventje van niks. Het is een leugenaar, een bedrieger. Het is een man om diepe minachting voor te koesteren. Een minister-president die één der machtigste mannen van Europa, Jean-Claude Juncker, moet ondersteunen, omdat de man stom lazarus is en niet op zijn benen kan staan. Lezer, we zijn in handen van gewetenloos geboefte dat het slecht met ons voorheeft. Of dacht U van niet? U droomt liever verder?

Binnen afzienbare tijd wordt ons schone polderland in diepe duisternis geworpen, waar geween zal zijn en tandengeknars. Kunnen wij het tij nog keren? Ik vrees van niet. Wij gaan terug naar het barbarendom. De lichtzinnigheid waarmee onze machthebbers dien achterlijke religie met honderdduizenden binnenhalen, is een misdadige samenzwering om ons te onderwerpen.


Dom volk in actie.

Wanneer wordt den burger nu eindelijk eens wakker? Is het niet genoeg dat onze dochters worden onteerd, argeloze burgers beroofd en neergestoken, vrachtwagens onschuldige burgers verpletteren en steden met betonblokken worden beveiligd? En dat kan allemaal in naam van een quatschprofeet? We lijken wel gek! Hier moet toch een eind aan komen? Dit is toch geen normaal geordend land? Ik ben te oud om de barricaden op te gaan, maar dit verdraag ik niet langer!

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

Door: “Driek”

https://ejbron.wordpress.com/2018/08/26 ... s-geweest/

[Pilgrim]

Anti-future...

[Pilgrim]

Als de beschaving zich (noodgedwongen) moet terugtrekken...

[Pilgrim]

Fijne feestdagen??

Geplaatst op 25 december 2018



Geniet er van zolang het nog kan. Ik heb al eerder nogal sombere voorspellingen gedaan, en die zijn langzaam maar zeker aan het uitkomen. Het mohammedanisme wordt steeds fanatieker. Extreemlinks wordt dat ook. Eigenlijk logisch, want gelijk jengelende kinderen die gillen om snoep in de supermarkt moet je soms je kinderen kordaat terechtwijzen. Geef je toe aan hun chantage, dan is het einde zoek. En wat doen we? Allebei krijgen ze zakken vol snoep om ze kalm te houden. Dus weten ze dat het werkt. Waarom denk ik dat dit zo ongeveer de laatste feestdagen zijn die we in relatieve welvaart en vrede kunnen vieren?

Ik zie nogal wat signalen die me rillingen bezorgen. Eén alleen, dat is geen probleem. Een paar kan ook nog. Maar ik zie er verdomd veel. Laten we beginnen met wat doorgaat voor onze premier. Die clown, anders kan ik het niet zeggen, kwam met het lumineuze idee om auto’s met verbrandingsmotoren vanaf 2030 te gaan verbieden. Een alternatief heeft hij niet, kan hij niet hebben, want dat is er niet.

Even nadenken. Wat heeft dat voor directe consequentie voor u? Het feit dat hij het als opmerking zegt, gaat u heel snel een paar duizend euro kosten. De restwaarde van uw auto is nu al minder geworden. Enkel en alleen omdat hij dat gezegd heeft. De rest van de restwaarde gaat overigens verdomd snel naar nul, als hij deze ‘gedachte’ inderdaad gaat realiseren. Niet in 2029, maar in 2019. Zodra Rutte serieus stappen richting autoverbod zet, is uw auto niets meer waard. Het beste waarop u dan kunt hopen, is een louche handelaar ‘Hamid koopt alles’ die uw nu waardeloze auto voor een appel en een ei opkoopt om die te exporteren naar Toerkaj... elders. Milieuresultaat, en daar is het toch om te doen? Nul.

Dat gaat ook grote gevolgen hebben voor garages. Dat zijn vrijwel allemaal kleine zelfstandige ondernemers. Hardwerkende mensen die altijd VVD gestemd hebben, omdat de VVD voor kleine zelfstandigen was. Was, want dat is ze allang niet meer. Garages zijn volledig gericht op verbrandingsmotoren. Niet op elektrische auto’s. De kennis en het materieel nodig voor benzine en dieselmotoren is vanaf nu niets meer waard. Leuk dat u alles weet over dieselmotoren. Alleen moet u volledig omscholen. Ga terug naar af, en ontvang geen honderd gulden. Een dieselmonteur heeft een hele andere opleiding nodig dan een monteur voor een elektrische auto. Dus het grootste deel van de BOVAG garages gaat kapot. Plus de vele bedrijven die gewone auto’s bouwen of verbouwen. Benzinestations gaan dan ook allemaal dicht. Echt dicht, want een elektrieke auto opladen, dat kan je beter in de bibliotheek doen, terwijl je Oorlog en Vrede leest. De volledige editie. Volgooien in 10 minuten is er echt niet bij.

Overstappen op het openbaar vervoer gaat niet werken, want dat is nu al een zootje. Destijds had ik een bushalte voor de huisdeur en voor kantoor. Een directe verbinding zelfs. Maar... ik heb er nooit gebruik van kunnen maken. Als ik om 6 uur op kantoor moest zijn lukte dat niet, want de eerste bus ging later. Andersom, als ik tegen middernacht klaar was met mijn dienst was de laatste bus al vertrokken. En dat was in een grote stad met een goed openbaar vervoersnet. Als u buiten die grote stad moet zijn, gaat het sowieso al niet werken.

U heeft één zekerheid: die elektrische auto’s zijn over tien jaar misschien iets beter dan nu, maar niet veel. En net zo duur, met een actieradius die nog steeds niet voldoende is. Dat gaat enorme financiële consequenties hebben, voor de hele economie.

Dat is slechts één signaal. Er zijn er veel meer. Het is vrijwel zeker dat de rente omhoog gaat. Hoog tijd, maar dat gaat net zulke slechte gevolgen hebben als Rutte´s elektrische auto’s. De crisis van 1929 werd pas echt erg toen de rente weer verhoogd werd midden jaren-30. De Europese banken gaan komend jaar stoppen met de geldpers, en dat betekent dat de gevolgen van hun gelddrukken dan merkbaar gaan worden. Ook voor u.

Nog een signaal: de btw gaat omhoog. 3% extra is best veel. Heel veel. Die verhoging gaat ook doorwerken op het hogere tarief. Niet direct, maar wel indirect. Als u in een restaurant gaat eten, dan betaalt u die 3% extra voor levensmiddelen uiteindelijk toch. Logisch, want je kan niet verwachten dat de restaurateur die verhoogde kosten uit z’n eigen zak betaalt. 3% extra voor een broodje en voor vlees betekent dat een bakkie friet en een hamburger navenant duurder worden. Precies 3%? Dat moet ik nog meemaken. Prijzen verhogen doe je meestal zo min mogelijk, en nooit exact. Dus als uw hamburger vanaf komende week 5% meer kost, komt u er genadig vanaf.

Drie duidelijk signalen dat het binnenkort heel erg veel slechter gaat worden. Dan heb ik nog niet gesproken over het krankzinnige idee om iedereen een warmtepomp aan te smeren. Die dingen benne duur. Ga gerust uit van € 30.000 per huishouden. In de afgelopen 25 jaar hebben we geen inflatie gehad, wordt u wijsgemaakt. Dat is toevallig de prijs waarvoor ik destijds mijn complete huis – met cv-installatie – in 1990 gekocht heb. Een bedrag dat u nu moet betalen enkel en alleen voor de verwarming.

De euro staat op omvallen. Griekenland? Dat is een klein probleempje vergeleken met Italië, Spanje en Frankrijk. Vooral Frankrijk is er op uit om een transferunie te starten, waar in u gemolken wordt. Hoeven ze in Frankrijk de buikriem niet aan te trekken. Soort van KLM-Air France, waarin de verliezen van Air France betaald worden met het harde werken van KLM. De KLM vliegt, Air France staakt. Dat is zo ongeveer de transferunie in een notendop.

De samenleving is, dankzij extreemlinks, verdeeld. Het wist vakkundig vrouwen tegen mannen op te zetten, Zwarte Piet is racisme, blanke mensen, vooral mannen, zijn ook racisme, discriminatie viert hoogtij. Asielzoekers zijn in ongelimiteerde aantallen welkom, dankzij links. De kloof tussen rijk en arm is groter dan ooit te voren. Die kloof wordt enkel groter. Met enthousiasme en gegiechel werkt het kabinet graag mee. Is Rutte extreemlinks? Welnee, hij is extreem egoïstisch. Als hij of de VVD fors kunnen verdienen aan lijken, doen ze dat graag.

Ons aardgas is zo ongeveer op. Wat hebben we met de opbrengst gedaan? Verbrast. Opgemaakt aan leuke dingen voor de mensen. En voor een paar cent per kuub weggeven aan Italië, als u zich dat nog kan herinneren. We hebben met dat geld onze welvaartsstaat en de gastarbeiders betaald. Later werden dat onze nieuwe ‘Nederlanders’. Centjes zijn nu op. Echt op. Maar de welvaartsstaat dendert verder. Meer welvaart voor meer mensen uit meer verschillende culturen.

We halen per jaar ongeveer een middelgrote tot grote stad aan asielzoekers ons land binnen. PER JAAR, mensen. En dat doen we al sinds het begin van deze eeuw. Dat is elk jaar een stad als Gouda er bij, al meer dan 15 jaar op een rij. Asielzoeker is een eufemisme voor gelukszoeker of profiteur, maar dat mag je tegenwoordig niet meer zeggen. Uw ouders mogen in een kartonnen doos op straat slapen, een profiteur krijgt met prioriteit direct een woning. Plus € 10.000,- voor de inrichting. En u? U kunt verrekken.

Een groot deel van die profiteurs is mohammedaan. Een buitenproportioneel groot deel. Vrijwel alleen mannen in de leeftijd 15-40 jaar. Die steeds hogere eisen stellen, en steeds meer beslag leggen op de openbare ruimte. In Duitsland krijgt u al een boete van € 300,- tot € 350,- als u uw kind niet op “vrijwillige” excursie naar de moskee laat gaan. Ik weet niet of dat al in Nederland gebeurt, maar dat zal echt niet lang meer duren. Een agente met een klein kruisje om haar nek krijgt een reprimande. Een agente die een hoofddoek draagt een compliment. De grote steden zijn al overgenomen door mohammedanen. Als u me niet gelooft, dan moet u er toch een keer naartoe gaan. De kolonisatie richt zich nu op de kleinere steden en dorpen. Weet u nog dat Wilders de mariniers wilde inzetten in Gouda? Als hij dat nu zou willen doen, hebben we én geen korps mariniers meer én teveel plaatsen, omdat vrijwel leeg gelopen korps in te moeten zetten.

Dit verschilt echt niet zo veel met de situatie eind jaren dertig. Toen rukte het fascisme overal op. Nu weer. Churchill voorzag het al: de fascisten van morgen zijn de antifascisten van vandaag. Maakt u zich geen zorgen over Rusland. Die hebben wel wat anders aan hun hoofd dan om West-Europa te veroveren. Maar het is een hele goede reden om te herbewapenen, denkt de EU. Zolang dat maar onder haar commando gebeurt. En we hebben al een Euro rellen-politie: Eurogendfor. Beetje lullige naam, maar daar zullen niet minder hard om meppen. Die EGF is er om het Europese gezag te handhaven. Niet om banlieues op te schonen, maar om gele hesjes te rossen.

Komend jaar gaat ze heel veel werk krijgen. Geen leuk vooruitzicht. Ik weet het. Theoretisch ziet het er naar uit dat Macron niet aan de eisen van de gele hesjes kan voldoen. Dat leidt dan tot rellen, waardoor Macron moet aftreden. Die gang van zaken is extrapoleren op basis van wat we weten. Geschiedenis werkt zo niet. Alleen voor de ‘minder interessante zaken’, misschien.

Denk nog eens terug aan Sarajevo. WO I had eerder kunnen uitbreken, of veel later. Maar het was de moord in Sarajevo die hem veroorzaakte. Zelfs toen de aartshertog naar zijn laatste rustplaats werd gedragen, was niemand bezorgd dat zijn dood een wereldoorlog zou veroorzaken. Het zijn meestal onbekende incidenten die grote veranderingen veroorzaken.

Het is mogelijk dat Macron of Merkel tot aftreden worden gedwongen, maar niet waarschijnlijk. Het is mogelijk, en iets meer waarschijnlijk, dat een gele hesjes-protest volledig uit de klauw gaat lopen. Een grootschalige mohammedaanse aanslag kan de vonk zijn, of iets heel kleins, laten we zeggen een verkrachting die niet meer gepikt wordt. De kruik gaat net zo lang te water tot hij barst. Wanneer die kruik gaat barsten, dat weten we nog niet.

Maar veel langer te water gaan... ik denk het niet. Weet u wat het cynische is? Als we naar (op dit moment) Geert Wilders hadden geluisterd, was het nergens voor nodig. Anderen gingen hem voor, daar werd ook niet naar geluisterd.

Door: H. Numan

https://ejbron.wordpress.com/2018/12/25 ... eestdagen/

[Hans v d Mortel sr]

Dit hele correct inhoudelijke logische verhaal van Numan is gebaseerd op de domheid van de mens die zijn eigen domheid niet doorziet en voor zijn eigen aftreden stemt.

Door zijn onnozele vertrouwen in meester oplichter-leugenaar en volksverlakker Ruute III te stellen die als marionet en slippendrager van dat domme en geestelijk gestoorde maffe mens Merkel dient. Die domme mens waar Nederland er teveel van heeft, beschouwt de wurgende greep van links als een warme sjaal voor de winter. En dan te bedenken dat volgens wetenschappers, die maar één ding voor ogen hebben, namelijk aan hun baantje denken, de aarde opwarmt. Een sjaal is dus overbodig, net zo goed als destructieve figuren als Merkel en Rutte en meer van die Euro gluiperds die uitsluitend met zichzelf bezig zijn en alle zicht op de werkelijkheid verloren hebben.

[Pilgrim]

Zijn wij (onontkoombaar) op weg naar een strijd op leven en dood?

Geplaatst op 21 januari 2019


Het Europees Parlement in Straatsburg.

“Straatsburg” belichaamt de fundamentele waarden van Europa. Dat is waar. Straatsburg is (altijd) de bakermat van het christelijk humanisme en de plek van de Frans-Duitse verzoening na 1945 geweest. In de toekomst zal Straatsburg de “waarden van Europa” blijven belichamen. Vervolgens wordt een vermoeden uitgesproken dat helaas juist zal blijken te zijn, indien het grote publiek in Europa niet met een schok deze waarheid tot zich laat doordringen en massaal in actie komt: “Maar als de huidige trend zich voortzet, zullen deze waarden de tegenovergestelde zijn van de waarden waarop Europa is gegrondvest; zoals de vrijheid van meningsuiting”. Dit laatste vermoeden is precies wat de EU en de Nieuwe Wereldorde willen.

In de bovenstaande alinea zien wij de kern van het hallucinerende verhaal. Alle overige informatie die ons daarbij wordt aangeboden, dienen ter illustratie ervan.

Ik weet dat het waar is wat hier staat en gelijktijdig bekruipt mij een gevoel van onwezenlijkheid, dat mij inkapselt en doodmoe maakt: Hier wordt iets beschreven wat volstrekt onzinnig en onlogisch is, strijdig met alles wat gezond verstand heet. Dit artikel voelt als een toneelstuk dat in een staat van dronkenschap werd geschreven en in een gekkenhuis wordt uitgevoerd voor een politiek-correct publiek van applaudisserende idioten die – met het verstand op nul – juichen bij het ‘wonderbaarlijke’ vooruitzicht dat hier wordt geschetst.

Hier is sprake van een bewuste, destructieve keuze door de leiding van de EU. Deze bouwers van een “nieuwe wereld” verspreiden waanzinnige opvattingen en zij voeren hun plannen meedogenloos uit. Men kan met zekerheid stellen dat de ideeën en de daden van deze EU naar een totale afbraak van een heel continent voeren. Een continent dat de bakermat was van het Bijbels, dat wil zeggen het Joods-christelijk denken, vermengd met humanistische toevoegingen, en dat model stond voor elke maatschappij in de wereld die zich ook een westers georiënteerde samenleving wilde noemen. Dat was een maatschappij waarin alles wat tot opbouw van een gezonde samenleving diende ter beschikking stond voor de mensen die in zo’n land woonden.

En het is deze christelijke samenleving die MOEDWILLIG door een kleine groep invloedrijke lieden, die een wereldregering willen vormen, wordt gecorrumpeerd, ondermijnd, vernietigd, om plaats te maken voor een constellatie waarin met donder en geweld een einde wordt gemaakt aan de mondigheid van elk individu dat in zo’n “verbeterde samenleving” zal moeten leven. Dat dit soort afbraakpolitiek, die wordt gepresenteerd als een immense VERRIJKING, verpakt in onzinnig gezwets, aan de man kan worden gebracht en door veel ‘goedmenschen’ voor zoete koek wordt geslikt, beneemt mij de adem. De waarheid is namelijk dat onze westerse samenleving als de meest succesvolle, hoogst ontwikkelde en vrije leefgemeenschap te boek staat. Welke halvegare wil zo’n maatschappij opblazen?

Aan de uitvoering van het plan voor deze ultieme vernietiging van de meest succesvolle samenleving aller tijden is zorgvuldig gewerkt. En wat opvalt is dat de “vernieuwers” van deze wereld grondig willen afrekenen met een element dat zij voor essentieel houden, bepalend voor wat wij de westerse samenleving noemen. Dat element is het christendom. Daar willen de vernieuwers koste wat het kost vanaf. De reden daarvoor laat zich gemakkelijk raden: De opvattingen die aan de Bijbel zijn ontleend, hebben eeuwenlang als voedingsbron gediend voor de aard van de intermenselijke verhoudingen in de westerse samenlevingen. Zij vormden een kernelement in het westerse denken. Bij deze kernwaarde heeft zich in de loop van de tijd het humanisme gevoegd, dat alle interacties vanuit een puur menselijke oogpunt beziet. Deze twee denkrichtingen hebben elkaar beïnvloed en de aard van “het Westen” bepaald.

Opvallend Is dat de “wereldverbeteraars” hun pijlen specifiek op de christelijke godsdienst richten en merkwaardig genoeg niet op de islam. Van deze religie/ideologie zeggen de voorstanders van de Nieuwe Wereldorde NIET dat die moet ophoepelen. Het christendom moet de wereld uit, de islam kennelijk NIET. Die vertegenwoordigt zogenaamd VREDE.

Ik herinner de lezer eraan dat de Europese Gemeenschap, die zich later heeft ontwikkeld tot de dictatoriale Europese Unie, beslist het christelijke geloof niet tot grondslag voor de te vormen supermacht wilde verklaren. De EU wil perse NIET als christelijk worden gezien! Ik nodig de christelijke voorstanders van de EU en de nieuwe wereldorde daarom nogmaals uit om daar maar eens goed over na te denken. Vraag jullie eens af aan welke toekomst jullie willen bouwen!! Welke christen is bereid om aan een antichristelijk imperium mee te werken? Is er in de christelijke hoek van de westerse beschaving dan niemand meer over met een greintje gezond verstand??

Wie deze antichristelijke tendens in de politiek gaat onderkennen, zal zich over het volgende dan ook niet verbazen: De roep om tot een “eenheid van de wereld te komen” manifesteert zich nagenoeg uitsluitend in westerse democratieën! Die landen moeten van hun (christelijke) karakter worden “verlost”. Het christendom moet plaats maken voor iets “beters”. Aan dit voornemen ligt absoluut geen logica ten grondslag, omdat ik nergens niet-christelijke maatschappijvormen zie die het fundamenteel beter doen dan de onze! Niettemin, onlogisch of niet: Aan de voorbereiding van de afschaffing van het christendom wordt al lang gewerkt.

Het uit 1925 daterende plan van Richard Coudenhove Kalergi om te komen tot massa-immigratiegolven uit niet- christelijke gebieden, tot een – in elk opzicht – “vernieuwd”, niet christelijk Europa, is op deze site al afdoende belicht. Dat is namelijk waarmee de EU nu “onopvallend” bezig is! Ook Nederland draagt op geniepige wijze haar steentje bij. Het afgelopen jaar werd ons land “verrijkt” met 100.000 migranten. Aan hun komst is weinig ruchtbaarheid gegeven, dus HULDE kabinet Rutte III!

Al eerder is aandacht besteed aan de steeds doorgaande, alles ontwrichtende, linkse strategie van de “Frankfurter Schule”, die sinds de jaren zestig het Westen succesvol “verlinkst” via het systeem van permanente beïnvloeding van het denken door kennisoverdracht, overal waar vormen van onderwijs en voorlichting worden toegepast! Ook de televisie is voor de “Frankfurters” een machtig middel, omdat allerlei dingen die men daar ziet in het dagelijkse leven worden nageaapt. Deze linkse stroming zette de heersende moraliteit op losse schroeven, ondermijnde het begrip gezin, zette kinderen op tegen hun ouders en predikte de leer van de relativiteit van alle dingen, waarmee het normenstelsel dat tot dan toe was gehanteerd onderuit was gehaald. Ieder individu kon nu zelf uitmaken wat goed of fout, waar of niet waar was. Het lesgeven op onderwijsinstellingen werd daardoor niet bepaald gemakkelijker. Ook overheden en hulporganisaties, zoals de politie en de brandweer, merkten dat zij hun taak onder steeds zwaarder wordende omstandigheden moesten verrichten.

Maar noch het “Kalergi plan”, noch de “Frankfurter Schule” leveren een sluitende verklaring voor de toenemende ontwrichting van de beste beschaving die er ooit was, omdat zij geen van beide precies verklaarden waarom het christendom moest worden ontmanteld ten faveure van de islam, een “religie” die op het punt van de westerse vrijheidsbeleving en de rechtsbescherming voor homoseksuelen, lesbiennes, vrouwen, meisjes en kinderen en tolerantie jegens andersdenkenden, eeuwen achterloopt.

Daarom stel ik de volgende persoon aan u voor, een zeer invloedrijke socioloog, wetenschapper en filosoof, Francis Fukuyama:

Deze Japans- Amerikaanse wetenschapper schreef een boek dat veel politiek correcte mensen tot leidraad voor hun denken en handelen hebben gekozen. In zijn bekendste boek ‘The End of History and the Last Man’ (Het einde van de geschiedenis en de laatste mens) verdedigt hij de stelling dat het einde van de Koude Oorlog (de strijd tussen het Kapitalisme en het Internationale Communisme) meteen ook het einde van de ideologische evolutie van de mensheid zal blijken te zijn en dat de westerse liberale democratie universeel als ultieme vorm van regeren zal worden beschouwd.

In de uiteindelijke maatschappijvorm in de hele wereld, waarin elke mening, elke religie uiteindelijk in vrede met elkaar leven – beweert Fukuyama – zullen GEEN HEERSENDE MENINGEN meer bestaan.

In de Washington Post staat over zijn opvattingen een artikel. Volgens deze filosoof ondermijnt politiek die gebaseerd is op identiteit onze democratie. Hij wil dus af van wat de Duitsers noemen de LEITKULTUR. Dat is een ver strekkende bewering: want hij zegt eigenlijk dat in een gezonde maatschappij geen sprake meer mag zijn van een specifieke identiteit. Een land mag dus, volgens deze man, geen cultuur hebben die de identiteit van het land bepaalt. De implicatie van zo’n opvatting is dat een samenleving op een christelijke grondslag die basis voor het doen en laten moet opgeven. ‘’Fuku’s’’ hersenen maken ernstig kortsluiting, vrees ik.

Hij lijkt niet in te zien dat alle menselijke samenlevingen – ongeacht de grondslag waarop zij berusten – ALTIJD een “apenrots fenomeen” zullen vertonen: overal waar mensen zich met elkaar verbinden tot gemeenschappen treedt dat fenomeen in werking. Steeds zullen er mensen zijn die de leiding willen hebben ten koste van anderen, die zich onder die leiding zullen moeten schikken. Elke organisatie laat dit apenrots-verhaal zien: leiders, na-apers en volgers. OVERAL zien wij dat. De drang tot overheersing zit velen in het bloed.

In tegenspraak daarmee verkondigt deze filosoof de suggestie van gelijkheid van alle opvattingen, die elkaar verdragen en met elkaar samenleven in een sfeer van wederzijdse acceptatie. Zo ontstaat volgens deze geleerde een vreedzame samenleving, waarin een liberale sfeer heerst.

De kortsluiting in zijn denken is onthutsend. Hij verwacht kennelijk dat de islam afstand zal doen van zijn rigide manier van intolerant, dwingend denken. Ook de moslims – veronderstelt hij misschien – zullen vanzelf, na een starheid van veertienhonderd jaar, worden bijgeschaafd en vredelievend en tolerant worden.

Dit is precies de fout die de EU ook maakt. Daar weten de leiders heel goed wat in de naam van Allah wordt teweeggebracht, maar – vermoedelijk onder invloed van veel gulle beloningen – denken de politieke leiders dat het allemaal wel goed komt in de EU. Aan de slachtoffers van deze misrekening gaat de EU eenvoudig voorbij

Zoals het artikel over Straatsburg laat zien, wordt de acceptatie van islamitisch gedrag steeds meer regel. De onderwerping aan de islam is niet meer om aan te zien.

Kalergi zat er naast! De “Frankfurter Schule” creëert een gedegenereerde maatschappij, zonder enige morele innerlijke kracht tot verweer, en ook Fukuyama slaat de plank gruwelijk mis.

Alleen zij die besef hebben waarin de kracht en glorie van onze westerse beschaving schuilt, zijn in staat tot zinnig verweer. Het verraad jegens onze eigen bevolking is gigantisch en zij die ons in de ellende willen storten, zijn niet van zins van koers te veranderen. Het is niet onmogelijk dat niemand vóór ons zo’n zware strijd om het voortbestaan hoefde te voeren. Zijn wij op weg naar een strijd op leven en dood?

Ik zet mijn kaarten op de overwinning.

Door: “Henk V.”

https://ejbron.wordpress.com/2019/01/21 ... n-en-dood/

[Pilgrim]

Zal Europa’s sociale project eindigen in donkere middeleeuwen?

Geplaatst op 27 januari 2019



In 1953 richt Jim Jones de People’s Temple op, een christelijke gemeente die zich inzet voor sociale rechtvaardigheid. De beweging ondersteunde prostituees, drugsverslaafden, armen en daklozen. Dat sociale project was in eerste instantie een groot succes. Meer dan duizend mensen cijferden zichzelf helemaal weg ten behoeve van hun hulpbehoevende medemens. De echte goedmensch was geboren. Echter, waar het model geen rekening mee hield is, de wet van de natuur die voorschrijft dat de meest elementaire eigenschap van de mens zijn vrijheid is en de verantwoordelijkheid voor zijn eigen bestaan. Niet voor niets raakt een Partij voor de Vrijheid de kern van waar het in het leven om draait: dat mensen zo veel mogelijk hun eigen leven kunnen bepalen.

Religie
De organisatie van Jones begon steeds meer voor te schrijven hoe de hulp verleend moest worden en wat de deelnemers hadden te doen. Het werd een soort verplichte religie. Dat leidde ertoe dat er twee kampen ontstonden: aan de ene kant de leiders met onbeperkte zeggenschap en een grote rijkdom, omdat zij alles bepaalden, ook hoe het totale vermogen van de hele groep werd verdeeld. Aan de andere kant de gewone leden die niets te vertellen hadden, vaak gedwongen werden tot dingen die ze helemaal niet wilden en zich bezig moesten houden met taken die nauwelijks tot resultaat leidden. Deze laatste groep kwam er langzaam achter dat ze (volstrekt in tegenstelling tot het gemakkelijke en menswaardige leven van de leiders) waren beroofd van hun elementaire menselijke waardigheid van vrijheid en zelfbeschikking. Er kwam protest.

Protest
Dat protest werd niet gehoord. Logisch, de leiders waren voor hun gemakkelijke leventje afhankelijk van de onderdanige inzet van de leden en door aan de protesten gehoor te geven zou hun eigen leventje een stuk minder gemakkelijk worden. Het gevolg was dat de vrijheid steeds meer onderdrukt werd, waarbij geen middel werd geschuwd. Het kon daarom nog een hele tijd zo doorgaan.

Van de oorspronkelijke nobele doelen bleef in de loop der tijd weinig of niets meer over en de leden van de gemeenschap werden zelf een soort lijfeigene van de leiders. Het beleid was erop gericht de macht te behouden, en door solidaire leden te bevoordelen en later te bewapenen werd het steeds meer een schrikbewind. Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen een volk te kunnen leiden op een sociaal pad, omdat het natuurlijke egoïsme gemakkelijk terugkomt. De grootste socialist wordt dan vaak de grootste graaier.

Onhoudbaar
Hoe dan ook werd de positie van Jones steeds onhoudbaarder. Er kwam een Amerikaanse politicus op bezoek met een paar journalisten en die werden afgeknald, omdat ze te veel zagen. Jones besefte dat hij door die daad aan het eind van zijn troebele carrière was gekomen. Maar nog kon hij geen afstand doen van zijn macht door de leden hun bestaan en hun vrijheid terug te geven. Integendeel, hij organiseerde een collectieve zelfmoord.

Zelfmoord?
Het zal altijd een raadsel blijven hoeveel van de leden spontaan met hem mee de dood ingingen. Maar ze hadden geen keuze, ze werden gedwongen. Ze kregen opdracht cyanide te drinken. Degene die weigerde, kreeg het ingespoten of werd doodgeschoten. Als laatste schoot Jones zichzelf door het hoofd. Op 18 november 1978 sleept hij 909 van zijn volgelingen mee de dood in.

Parallellen
Dit gruwelijke voorbeeld is gekozen, omdat het zoveel overeenkomsten heeft met de huidige maatschappij. Van de sociale doelen die de politieke elite predikt, komt in de praktijk steeds minder en nog nauwelijks iets terecht. Op papier worden de sociale doelen echter steeds meer opgeblazen, omdat dit een welvarend leventje oplevert voor de daarbij betrokkenen. Niet voor niets roepen de linkse potverteerders dat de overheid moet groeien. De bevolking begint te protesteren, omdat zij het kind van de rekening is en alles moet betalen door absurd stijgende belastingen en premies. Het steeds groter wordende protest bedreigt de positie van de politieke elite en haar solidaire handlangers.

Afstand doen van het comfortabele bestaan is voor de politieke elite geen optie, dus wordt gekozen voor de vlucht naar vóren. Een weg van nóg meer regels en administratieve onderdrukking om de vrijheid van de bevolking in te perken en haar zodoende in haar hok te houden.

Hoe lang nog?
De vraag is: hoe lang houden ze dit nog vol? De strijdbaarheid van de gehersenspoelde Nederlander is zo gering dat het nog een eeuwigheid kan duren. Voor de Fransen is er meer hoop en dat zou ook naar Nederland over kunnen slaan. De elite zelf is niet zo zeker van de zaak.

In een laatste opwelling van macht en superioriteit wordt de apotheose van de macht voorbereid. Gezeten naast God op de troon van de almachtige worden de salarissen, de pensioenen, de spaargelden en alle materiële en immateriële zaken die voor de weerbarstige bevolking nog van waarde zijn in beslag genomen en besteed aan dat éne grote doel: het terugbrengen van de temperatuur op aarde met minder dan 0,003 procent. Dan vlammen de Macrons, de Ruttes, de Merkels, de 63 gender-types en alle anderen die geen zorg voor nageslacht hebben nog één keer alvorens voor eeuwig in de vergetelheid te verdwijnen. Met hun laatste kracht wordt de grens geopend voor nieuwe duistere middeleeuwen.

Eén verschil
Er is op dit moment nog één verschil met de People’s Temple. De collectieve zelfmoord van Europa kan nog gestopt worden.

Door: “weethetwel”

https://ejbron.wordpress.com/2019/01/27 ... deleeuwen/

[Pilgrim]

Een tijdvak van staatsgrepen en burgeroorlogen kan echt realiteit worden

Door: Sid Lukkassen, 13:48, 27 januari 2019


Gele Hesjes in Parijs. FEFERBERG / AFP

Politici zien niet meer hoe het verder moet

Publicisten en opiniemakers als Thierry Baudet, Wierd Duk en Arnold Karskens hebben gewaarschuwd voor burgeroorlogen in West-Europa, voor structurele ontwrichtingen en zelfs revoluties. Destijds zijn zij verketterd en het opperen van dit vooruitzicht is hen zwaar aangerekend. Niet alleen door het (extreem)linkse deel van het opinielandschap, maar vooral ook door hun mainstream collega’s. Het probleem is echter, dat er nu in hoge kringen van de (internationale) politiek een vergelijkbare analyse en stemming rondwaart. Dit is een duidelijk verschil met voorgaande jaren.

Nu spreek ik niet meer over opiniemakers en publicisten, maar over beleidsmakers – over signalen vanuit de machinekamer van de macht. Ik kan niet uitweiden over wie dit heeft gezegd. Wel kan ik vertellen wát er is gezegd: ik kan de weg weergeven hoe men tot dit vooruitzicht komt. Wat mij bovendien bekrachtigt in dit oordeel, is dat de signalen in verschillende landen gelijk op lopen. Men kan niet om de conclusie heen.

Het begint ermee dat de gekozen volksvertegenwoordigers het ook niet meer weten. Er worden coalitieafspraken gemaakt over het beperken van migratie, over zaken als gezinshereniging, naturalisering, toelatingsquota en het opvoeren van de druk op migratielanden om ongewenste personen terug te nemen. Aan dit alles liggen ook demografische prognoses ten grondslag. Vervolgens blijkt het in de praktijk onmogelijk om de gemaakte afspraken te handhaven.

Tijdens campagnes wordt er van alles geroepen. Men begint in goede moed aan een regeringstermijn en maakt afspraken. Maar steeds weer ontpoppen harde volksvertegenwoordigers zich tot softe, ingekapselde ambtenaren. Hierdoor doet men concessies op de harde beleidspunten over migratie. Het argument dat “het te vaak voorkomt dat de kinderen uiteindelijk toch niet vertrekken”, gebruikt CDA’er Van Toorenburg om te pleiten voor meer naturalisaties. Gramscianen saboteren het uitzettingsbeleid: daarna wordt het falen van het uitzettingsbeleid door mainstream partijen aangevoerd als argument om dan maar niet meer uit te zetten. Over culturele capitulatie gesproken!

Tegelijk kijkt men naar de toekomst, of er ook nog andere coalities en alternatieve machtsconstellaties mogelijk zijn, maar die kansen zijn erg klein. In theorie kan men brainstormen over coalities met populistische partijen, maar omdat deze populistische partijen niet zijn vertegenwoordigd in de genoemde ketens achter de macht, wordt daar niets van verwacht. Men voelt zich toch aangewezen op het samenwerken met andere mainstream partijen. Waarbij die samenwerking met een aanzwellende weerzin gepaard gaat.

En dus laat men de harde punten op migratie vallen, tot grote interne onvrede, en probeert dan andere punten terug te krijgen die wel bereikbaar zouden zijn. Men heeft niet alleen de coalitiepartners tegen, maar tegelijk een enorm netwerk dat zich uitstrekt van lobbyisten tot ambtenaren, van Europese rechters tot grote bedrijven en activistische NGO’s.

Dan volgen de onderliggende analyses. Moslims in Europa zijn niet minder religieus geworden – integendeel. Er zijn er dermate veel, dat zij niet meer hoeven te integreren om hun waren te kunnen slijten: zij vormen een interne markt op zichzelf. Ontwikkelingshulp kan hun migratie niet remmen. Alleen al omdat de aller-armsten sowieso geen kans hebben om naar Europa te komen. Wie in een modderhutje woont, droomt er niet van om naar Europa te komen: dit is onbereikbaar voor zo iemand. Alleen zij die aan het begin staan van een middenklasse bestaan, kunnen de duizenden euro’s ophoesten die nodig zijn voor onder meer de diensten van mensensmokkelaars en het omkopen van grenswachten.

De bevolking van Afrika explodeert en de economie kán niet tijdig meegroeien qua werkgelegenheid en arbeidsproductiviteit. Dit betekent dat iedere cent die naar lokale economische ontwikkeling vloeit, leidt tot meer migratie naar Europa. Alleen fysieke barrières kunnen de migratie afremmen. Dit staat echter haaks op de utopie van het One-Worldism waarmee West-Europa is opgeleid, en op meerdere grote belangen die ik zo zal noemen.

Politici praten over ontwikkelingshulp als rem op migratie, maar beleidsmedewerkers weten dat dit een leugen is. Ook kunnen landen niet langer met ontwikkelingshulp worden gechanteerd om minder migranten door te sturen: de remittances, geld dat de migranten terugzenden naar hun land van herkomst, is namelijk een veel hoger bedrag. Zodoende heeft Trump voorgesteld om remittances te belasten, gekscherend een ‘Western Union tax’ genoemd. Echter de lobby tegen dit plan is te sterk: deze wordt gedragen door zowel activistisch links (advocatennetwerken) als door kapitalistisch rechts (het internationale bankwezen).

De interne verdeeldheid van regerende coalitiepartners leidt ondertussen tot een nóg minder effectief migratiebeleid. Een minister geeft geld uit aan ontwikkelingshulp, terwijl een ander ministerieel departement nog zit met ongewenste illegalen, die het begunstigde land weigert terug te nemen. Wie echter met een land als Turkije praat, krijgt een eis voor de kiezen die wordt verbonden aan totaal ongerelateerde zaken. Zoals het recht van onderzoeksinstituten om actief te mogen zijn binnen de Turkse landsgrenzen. Deze eenheid van beleid maakt een veel hardere opstelling mogelijk naar West-Europese landen dan omgekeerd.

Ambtenaren maken de rekening op. Al deze zaken, waaronder felle debatten over de poreuze buitengrenzen van Europa, spelen al sinds Pim Fortuyn. Maar het is duidelijk dat diens moordenaar Volkert heeft gewonnen. De ingrijpende verandering van de West-Europese bevolkingssamenstelling is een demografisch feit. Ongeacht of je dit nu bevolkingsverandering, omvolking of volksvervanging noemt: de cijfers wijzen uit dat waar Fortuyn voor waarschuwde, realiteit is. Deze groepen hebben inmiddels ook eigen politieke clubs. Ik bespaar u dan nog de wanhoopskreten van een academica die naar Europa is verhuisd vanuit een moslimland, en nu constateert dat de haar bevriende liberale politici, inmiddels actief worden belobbyd door de Moslimbroederschap.

Steeds meer politici begrijpen dat de aankomende verkiezingen niets zullen veranderen. Het Europees Hof en de Europese Commissie denken immers één richting op: de richting van het One-Worldism. Al komen er sterke populistische flanken in het Europarlement, dan zal dit de ‘under siege’ mentaliteit van de gevestigde orde enkel versterken. Hoe sterker het ‘populisme’ aanzwelt, hoe meer progressief Europa en de middenpartijen zich de underdog voelen en hoe meer ondemocratische machtsgrepen zij zich zullen veroorloven. Het afschaffen van het raadgevend referendum was slechts een eerste stap.

Zij kortwieken de alternatieve media zodat de massa op de middenpartijen blijft stemmen, zoals in Zweden is gelukt. Dichtgetimmerde regeerakkoorden houden vervolgens de oppositie buitenspel. De mainstream media praten die machtsgrepen goed, terwijl alternatieve media worden weggezet als ‘complotmedia’. De algoritmes zetten hen onderaan de lijsten van zoekmachine resultaten en ‘feeds’.

Populisten hebben dus de klok tegen zich – zowel qua moslimaanwas als qua de demografie van progressief gehersenspoelde millennials en wat betreft de toenemende mediacensuur: met het oog op deze klok zullen zij op zeer korte termijn tot harde ingrijpende acties overgaan. De progressieven zullen ondertussen nóg steviger pushen voor de eigen agenda omdat zij hun tegenstanders zien als inherent slechte mensen wiens visies je niet hoeft te respecteren. De zin ‘blood in the streets’ is uitgesproken.

Tegengewicht zal uit de Ministerraad moeten komen. Landen als Italië en Polen zullen enige realistische ministers leveren, maar tegenover elke realistische minister staan honderden Gramsicaanse ambtenaren. Politici komen oververmoeid aan in hotels, krijgen wat notities voorgelegd van topambtenaren, dienen dit te accorderen en moeten dan zo snel mogelijk weer weg. Binnen de beleidsketen worden die notities van tevoren meermaals herschreven zodat de controversiële punten verdwijnen. Stafsectie-hoofden doen hun plasjes erover. Gepolijste documenten blijven over waaruit politici niet kunnen aflezen wat er werkelijk leeft binnen de ambtelijke keten.

De bottom line is dat politici niet meer zien hoe het verder moet. Ambtenaren die pijnpunten constateren, kunnen niets zeggen: degenen die zich wel uitspraken zijn op een dood spoor gezet. Hun loopbanen zijn gestrand en sommigen van hen wenden zich inmiddels tot politici als adviseurs, nu ze zelf zijn losgeraakt uit de ambtelijke keten. Maar ze zijn moedeloos omdat ze weten dat de ‘invloed’ van hun politicus weer langs diezelfde vastgeroeste keten loopt. Binnen de machinekamer van de macht is alles gericht op het versterken van de eigen nestgeur. Het Gramsciaanse personeelsbeleid leidt tot het aannemen van meer Gramscianen.

Politici voelen zich hierdoor belemmerd maar kunnen niets doen: zij hebben vier jaar om hun verkiezingsprogramma waar te maken en met uitputtend getouwtrek te verdedigen tegen de wensen van coalitiepartners. Laat staan dat ze tussen de verkiezingen door het ambtenarenkorps zouden kunnen uitmesten. De weg tot verandering van binnenuit is hopeloos en onbegaanbaar.

Gevaarlijke maatschappelijke ontwikkelingen dringen zodoende niet door. Studenten en lager opgeleiden die worden voorbereid op banen die spoedig niet meer bestaan; migranten die hier aankomen met de wens om topvoetballer te worden maar die – als ze al een job vinden – in de praktijk genoegen zullen moeten nemen met magazijnwerk; families die al generaties van uitkeringen leven. Als onder het strovuur van de gele hesjes, deze zojuist benoemde groepen elkaar vinden en een diepere samenwerking aangaan, onder het mom: nothing to lose and much to gain, dan ontstaat een langdurige bedreiging voor de maatschappelijke orde. De islam is hierbij nog een verbindende katalysator.

In de hoogste kringen valt bij gesprekken over deze zaken steeds vaker het woord ‘buitenparlementair’. Er volgen uiteenzettingen van argumenten: elke oplossingsrichting blijkt een doodlopende weg. Er klinkt vermoeidheid in de stemmen en in de ogen straalt uitzichtloosheid. Dus bij de mensen die in theorie de toekomst zouden bepalen van onze landen. Ze analyseren, ze redeneren maar ze draaien in hun eigen analyses vast. En uiteindelijk wordt toegegeven, weliswaar met enige tegenzin maar toch vanuit een helder realiteitsbesef, dat de hoop op een substantiële doorbraak ligt bij buitenparlementaire krachten. Duffe moedeloosheid wordt tot stralende hoop wanneer die moedeloosheid omslaat in strijdbaarheid. Zoals ik dit in Kerkgangers en Zuilenbouwers beschreef:

Onderaan de streep blijft staan dat onze liefde om een leefbaar Europa na te laten aan onze kinderen, groter en sterker is dan de perverse drift van onze vijanden om Europa te verzieken.

Dr. Sid Lukkassen werkt momenteel aan een crowdfunding – steun hem! En kom naar het netwerk-event in Gent op 12 februari.

https://tpo.nl/2019/01/27/sid-lukkassen ... it-worden/

[Pilgrim]

Paul Joseph Watson: De instorting van de westerse beschaving
Paul Joseph Watson - Gepubliceerd op 13 mrt. 2019

[Pilgrim]

Als zwart-Afrika komt, dan komt het IJzeren Gordijn

Geplaatst op 6 april 2019



Peiling: één op de drie Afrikanen wil emigreren

In het meest extreme geval zullen de Oost-Europeanen met de bouw van een IJzeren Gordijn tegen een multiculti-bedreiging reageren. De bedreiging komt uit zwart-Afrika en is nu al reëel. Al decennia lang blijft daar de economische ontwikkeling achter bij de bevolkingsexplosie. Als oplossing van het probleem kunnen de mensen alleen maar bedenken om bevolkingsoverschotten naar Europa te exporteren. Volgens de nieuwste peiling is op dit moment 40% bereid om te vertrekken. Het valt op dat de vals spelende westelijke geldschieters en politici zelfs het laatste effectieve wapen, een rigoureuze geboortebeperking, niet gebruiken.

Stap 1: Het lukt zwart-Afrika maar niet om uit de armoedespiraal te komen

Zwart-Afrika is wereldkampioen kinderen krijgen en het is tegelijkertijd het armenhuis van de wereld. Hier leeft een miljard inwoners van drie tot vier dollar dagelijks, deels van westelijke aalmoezen.

Dat ligt aan de duidelijke onkunde en onwil om te presteren. Alleen al simpele grafieken van de Wereldbank laten zien dat in Oost-Azië of in Latijns-Amerika – beide regio´s, die eveneens het postkoloniale verleden moesten afschudden – een grote bevolkingstoename verenigbaar is met een toereikende economie. In zwart-Afrika niet. Als de negatieve trend aanhoudt, zal de ontwikkelingshulp net zo weinig helpen als de holle frasen van de goedmenschen hier over klimaatcatastrofes, dictaturen, kolonialisme, slavernij, epidemieën, uitbuiting en andere externe plagen als oorzaken van ongeluk.

Omdat niemand in een economisch wonder gelooft, resten als uitweg alleen nog maar de illegale emigratie naar Europa of een rigoureuze geboortebeperking. Het eerste staat op de agenda van de inheemsen, het tweede niet.

Stap 2: Migratiepact i.p.v. “Vesting Europa” een fataal signaal

De ontbrekende wil om de grenzen van Europa te verdedigen en door te gaan met het multiculti spel zijn bij iedereen bekend. Europeanen hebben er zodoende geen ervaring mee hoe rigoureuze grensbewaking zou werken, omdat zij het niet veroorzaakt hebben. Ook wanneer “vestingen en muren” het op den duur niet zouden houden, dan hielpen ze toch periodiek, totdat er andere oplossingen gevonden werden. Zo´n onmiddellijk programma werd onverantwoord nagelaten.

Om in plaats van grensbeveiliging een migratiepact aan te nemen, was compleet contraproductief. Compleet fataal lijkt in deze context de lastenconcentratie op enkele (nog!) sterk presterende landen. Twee dozijn “nee”-zeggers verenigen meer dan 50% van het wereldwijde bnp en 60% van het globale vermogen en zijn economisch meer potent dan de 160 “ja”-zeggers. Van de G20-landen blijven in feite opnieuw Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië als betaalmeesters over.

Stap 3: “IJzeren Gordijn” zo goed als zeker wanneer zwart-Afrika komt

Als alleen al de emigratiewensen van zwarte Afrikanen in vervulling gaan, dan zullen op de middellange termijn 100 miljoen West-Europa “zonder strijd” overstromen als de populisten verliezen. Omdat de Oost-Europeanen niet mee zullen doen, zou West-Europa te maken krijgen met een “verrijking” van ongeveer 25%.

Maar slechts een heel klein deel van de niet presterende nieuwkomers zou de sociale stelsels van de welkomstlanden – laat staan hun veiligheid – vernietigen. Genoeg om bij een Wordt Case Scenario miljoenen West-Europese armoedevluchtelingen naar het reddende oosten te drijven. Een nieuwe volksverhuizing zou voorgeprogrammeerd zijn.

Onder de vluchtelingen uit het westen zouden zich niet weinigen bevinden die verzet tegen hun landen van herkomst zouden willen organiseren. De spanningen, het dreigende asieltoerisme en de instorting van de openbare orde zou de oostelijke landen dwingen tot de bouw van een fysiek “IJzeren Gordijn”, zoals ten tijde van de eerste Koude Oorlog 1945-1990. Deze keer met een andere achtergrond.

Merkels opvolgers zouden, net zoals ooit het DDR-regime, niets tegen zo´n muur hebben. Zodoende zou Berlijn zijn sociaal sterken, kunnen tegenhouden, kapitaalcontroles kunnen invoeren of overmakingen van pensioenen aan de geëmigreerde mensen kunnen stopzetten. Elke staat verzet zich heftig wanneer zijn sociaal sterken weglopen en de financiële bronnen vertrekken.

Over het algemeen zou de economie niet hoeven lijden onder het IJzeren Gordijn. Zo was het ten tijde van de eerste Koude Oorlog (1945-1990), toen de handel met het oosten bloeide. Alleen voor de gewone man zou dit het einde betekenen van het vrije verkeer van goederen en personen. Die moet immers werken om de multiculti staat te onderhouden. Duitsers en de nieuwe multiculti elite zouden het op een bepaalde manier met elkaar op een akkoordje gooien om de sociale vrede en hun heerschappij veilig te stellen. Zal de vlijtige brave Duitser in opstand komen?

Uitstapje: Tegenwoordig kan niemand zich meer een militair bondgenootschap van Oost-Europa met Rusland voorstellen. Wanneer de VS zich uit Europa terugtrekken, de NAVO uiteenvalt en Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië islamitisch gecontroleerde regeringen zouden krijgen, dan zou dit echter bittere noodzaak zijn. Zelfs de Polen weten dat hun “vijandigheid” tegenover Rusland slechts een kunstmatige constructie is, de islamitische en multiculti bedreiging daarentegen reëel zijn. Vroeger wilde de Sovjet-Unie met geweld de “wereldrevolutie” exporteren, de bedwingers van de populisten zouden hetzelfde met het “herstel van de democratie” willen doen.

Stap 4: Zwart-Afrika niet coöperatief – geen geboortebeperking, maar migratie!

Zwart-Afrika denkt er niet aan een succesvolle geboortebeperking naar Chinees model te bedrijven. Daarvan mogen sceptici zichzelf tijdens een onderzoek van Google-opschriften rustig overtuigen.

Ook internationale donoren, de VN, westelijke regeringen, kerken en media roepen niet op tot dit eenmalige verstandige reddende beginsel. De Bill Gates-stichting vat het probleem samen: “Meer mensen, meer armoede”. Niet geprobeerd blijven ook concepten om economische hulp aan geboortebeperking te koppelen, desnoods met directe uitbetaling aan corrupte regeringen vanwege de betere werking. Nu worden er echter condooms uitgedeeld in de hoop dat ze ook gebruikt worden.

Slotsom:
In plaats van te handelen, zijn de gedupeerden van morgen hogelijk verbaasd hoe snel zwart-Afrika groeit en vallen Trump´s plannen aan om een muur te bouwen. In 2050 zou Nigeria met 400 miljoen mensen de VS inhalen en zal heel zwart-Afrika viermaal zoveel inwoners dan West-Europa hebben. Dan kan de Italiaanse marine nog zo zijn best doen in de toekomst – er zullen teveel doorheen komen. Of gelooft er nog iemand in het reddende zwart-Afrikaanse economische wonder?

Bron: www.pi-news.net

Door: Dr. Viktor Heese

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2019/04/06 ... n-gordijn/

[Pilgrim]

Praten heeft geen zin meer

Geplaatst op 12 april 2019



Waar tegenstanders van de huidige krankzinnigheid constant de fout mee ingaan, is het keer op keer blijven proberen de krankzinnigen te begrijpen en met hen te redeneren. Dit is volslagen onzin en heeft geen enkel nut. Geen enkele psychiater zal iets bereiken in het genezen of dragelijk maken van een geestelijke ziekte door geestelijk net zo ziek trachten te worden als de patiënt. De enige manier om te helpen, is de persoon in kwestie helpen met medicamenten of anderszins om zo de ziekte voor de persoon dragelijk te maken en te houden, aangenomen dat genezing niet aan de orde lijkt.

Het is dan ook zeker niet zo dat het reilen en zeilen van het volledige ziekenhuis waar de zieke zich bevindt in diens handen wordt gelegd. Waarom doen wij dit dan met onze maatschappij wel? Waarom doen wij niets tegen de inmiddels heersende en verder snel oprukkende krankzinnigheid bij de elite, de politiek, de bedrijfsvoerders over de totale linie, wereldwijd? Waarom blijft de ‘normale’ bevolking zonder iets hier tegen te doen staan toekijken?

Maar wie staat op en durft hardop te stellen dat wij oorlog nodig hebben om de gevolgen van de krankzinnigen teniet te doen. Misschien is dat dus ook het antwoord, normale mensen zullen alles trachten te doen om dit te vermijden. Krankzinnigen gebruiken dit gewoon als chantagemiddel om hun zin door te drijven. De man uit de EU is een goed voorbeeld. Hij maakt duidelijk dat de gekken onder geen beding uit zichzelf zullen weggaan. Die gek heeft dit al lange tijd geleden laten weten. Er moet worden gedaan wat deze krankzinnige eist of ander OORLOG!

Verbouwereerd staat het volk toe te kijken en weet geen raad en staat met lege handen, zoals te zien is in Frankrijk. De woede van het volk, waar niet naar wordt geluisterd, zal na een bepaalde periode verminderen en vervolgens verdwijnen, omdat de massa snapt dat het verder actievoeren zinloos is. Waarom zou je nog een risico met je gezondheid of zelfs je leven nemen als alles wat je onderneemt toch gewoon wordt genegeerd? En door het negeren van de wensen van het volk lijkt helaas op termijn geen andere weg meer open dan oorlog.

Totaal gestoorde ‘idioten’ die bijna overal aan de macht zijn, weten zeker dat hun idee over open grenzen zal leiden tot welvaart voor de hele wereld, het voorgoed stoppen van conflicten en oorlogen en broeder/zusterschap voor de hele mensheid. En die utopie, een hele fraaie die in principe door alle normale mensen een warm hart zal worden toegedragen, denken deze ‘gekken’ te kunnen bereiken door het risico te nemen een dermate bloedblad te creëren zoals er nog nooit op aarde heeft plaatsgevonden.

Door de wens als nu direct te bereiken doel te bestempelen, en niet eerst te zorgen dat de ‘akker’ is bewerkt waar vervolgens die wens kan groeien, bevindt de wereld zich in groot gevaar. De wensdromers willen niet luisteren, hun droom moet worden uitgevoerd, het is voor hen nu of nooit. Hoeveel terreur, dood en verderf zij vandaag en in de toekomst over de wereld heen storten, dat alles is voor het goede doel, en dat doel heiligt alle middelen.

Om dat doel te bereiken, moeten helaas wat mensen zo hier en daar worden geofferd. Dat er nooit iets goeds kan groeien op een akker waar enkel bloed vloeit, dringt niet tot hen door, dat willen zij ook niet. Ze willen geen open gesprek, ze willen niet de argumenten van de andere kant horen. Dit weet ik als ervaringsdeskundige, ik zelf heb getracht met hen in gesprek te komen, maar dan wel een zinvol gesprek.

Omdat ik dit laatste wenste, dus ook antwoorden van hen over bijvoorbeeld hoe en wat zij met die term verrijking bedoelen, bleef het antwoord op zich wachten. Het is nu na jaren nog steeds niet gekomen. Dat dit voor mij de bevestiging is dat zij ook geen antwoorden hebben, dat zij dus niet eens weten wat ze zitten aan te richten, is nogmaals een bevestiging dat het met hen trachten te communiceren zinloos is.

Wanneer staat er internationaal een leider op die de meute moordende indringers en hun krankzinnige begeleiders als types als Sylvana, die vaak al jaren lang enkel uit geldzucht tweedracht veroorzaken en strijd aanwakkeren, terugjaagt naar waarvan zij zijn gekomen, na hen te hebben berecht voor misdaden, gepleegd of hebben geprobeerd te laten plegen door anderen, tegen de menselijkheid. Of is het nu deze keer echt volledig einde oefening?

Door: “bozeoudeman”

https://ejbron.wordpress.com/2019/04/12 ... -zin-meer/