Wie zijn eigenlijk diegenen die aan de poorten van Europa rammelen?
Geplaatst op 8 maart 2020
Op het Griekse eiland Lesbos hebben de mensen hun recht op zelfverdediging in eigen handen genomen en proberen nu om “vluchtelingen”boten met geweld aan het aanmeren te hinderen. Dat is slechts een klein voorbeeld van hoezeer in Europa in toenemende mate het recht en de orde in elkaar storten. En schuld daaraan zijn niet de wanhopige burgers van Lesbos. De belangrijkste schuld is op drie plaatsen te vinden: bij Europese en nationale hoogste rechtbanken, die met hun op hypocriete wijze humanitair genoemde rechtspraak de migratie en alle daaruit voortkomende crises pas goed hebben versneld; de aftredende Duitse bondskanselier als executeur van de intentie van Europees links om voor iedereen de grenzen te openen; en de Turkse dictator Erdoğan.
Laten we vandaag Merkel en Justitie buiten beschouwing laten (waarmee we ons – valt te vrezen – waarschijnlijk nog vaak genoeg bezig moeten houden) en laten we ons bezighouden met het meest kwaadaardige regime tussen Calais en Vladivostok. Dat is tegenwoordig het rijk van de Turkse dictator Erdoğan. Zijn register van zonden herinnert zeer sterk aan de grote totalitaire dictators van de 20e eeuw:
- Erdoğan heeft in het ooit wel degelijk hoopgevende Turkije op brute wijze de democratie om zeep geholpen. Wie duizenden oppositionele krachten en journalisten onder kinderachtige voorwendselen in de gevangenis laat gooien, is duidelijk een dictator, ook al worden er voor de vorm verkiezingen gehouden.
- Hij vervolgt de Koerdische minderheid op een eveneens aan erge voorbeelden herinnerende manier, pakt al haar autonomie af en verklaart ontelbare Koerden zonder bewijs tot “terroristen”.
- Hij is een duidelijke ondersteuner van de Moslimbroeders, een van de ergste, meest geheime en grootste organisaties van de politieke islam, ook al bekent ze zich formeel niet tot de terreur. De Moslimbroeders zijn terecht ook in veel islamitische landen verboden. Erdoğan neemt echter aan gezamenlijke samenwerkingsbijeenkomsten met deze “islamisten” deel (en de Oostenrijkse justitie vervolgt mensen, die wijzen op vermoedelijke aanhangers van de Moslimbroeders op Oostenrijkse universiteiten...).
- Hij heeft zich actief gemengd in de Syrische burgeroorlog.
- Hij heeft van Turkije jarenlang de veilige bevoorradingsbasis voor Jihadisten uit de hele wereld gemaakt, die van daaruit naar Syrië en Irak zijn vertrokken als strijders voor de “Islamitische Staat” en andere terreurorganisaties.
- Hij heeft de Syrische Koerden militair aangevallen, die daarvoor de “Islamitische Staat” gevoelige nederlagen hadden toegediend.
- Hij heeft in de afgelopen tien jaar al vele honderdduizenden “vluchtelingen” uit de hele Arabische wereld, uit Afghanistan, Pakistan en vele andere Aziatische islamitische regio´s richting Europa gesluisd, waar ze door enkele linkse en midden-linkse regeringen onder leiding van Duitsland in goedmenschelijke totale blindheid werden opgenomen.
- Hij mengt zich zelfs ver verwijderd van Turkije op de andere oever van de Middellandse Zee enorm in de Libische burgeroorlog. Erdoğan heeft blijkbaar genoeg geld om de “islamistische” burgeroorlog-partij met wapens en ook met militiestrijders te ondersteunen, terwijl hij zogenaamd geen geld heeft om de slachtoffers van de mede door hem veroorzaakte Syrië-oorlog te ondersteunen.
- Daarom zou hij eigenlijk al lang zijn plaats kwijtgeraakt moeten zijn in de gemeenschap van Europese democratieën – in de Raad van Europa, als toetredingskandidaat van de EU, als lid van de NAVO.
- In plaats van dat hij overal al in een grote boog uitgegooid is, stuurt Erdoğan nu – na enkele fasen van relatieve terughoudendheid, waarin ettelijke miljarden van de EU naar Turkije zijn gestroomd – weer nieuwe massa´s richting westen.
Daar is echter in Griekenland nu – anders dan in 2015 – een rechtse regering aan het werk, die zich wanhopig tegen de bestorming probeert te verdedigen. Hoe lang haar dat met hulp van traangas en waterkanonnen nog lukt, is echter de vraag. De oprichting van blokkades op zee hebben haar rechtbanken namelijk verboden.
Van Brussel tot Berlijn wrijft men zich wanhopig in hun handen, is echter volledig radeloos tegenover het ontzettende cynisme van de neo-Ottomaanse kalief in Ankara. Om een paar honderd extra Frontex-ambtenaren naar het front te sturen, helpt natuurlijk überhaupt niets. En een werkelijke vastberaden verdediging van Europa mislukt aan linkse EU-regeringen en de hoogste rechtbanken, die de ernst van de situatie niet begrijpen, maar nog steeds hun goedmensch rechtspraak bedrijven.
De spannendste vraag wordt echter door de vele linkse correcte media niet eens aangesneden: wie zijn eigenlijk überhaupt die mensen die aankomen?
Aan de Europeanen wordt oppervlakkig de volgende verklaring geleverd: de “vluchtelingen” komen nu gewoon vanwege de veldslag om de regio Idlib. Daar is de centrale Syrische regering met succes (nadat Koerden, Amerikanen en ook de regeringstroepen zelf de “Islamitische Staat” grotendeels hebben teruggedrongen) met Russische hulp een definitief slotoffensief begonnen. Nu vluchten alle naar Idlib gekomen vluchtelingen verder.
Erdoğan, die zichzelf een tijdlang opschepperig op de borst heeft geklopt als beschermheer van Idlib, staat nu eigenlijk behoorlijk voor paal. Maar in plaats van in ieder geval wat minder op te scheppen, probeert de Turkse heerser nu Europa – aan de top waarvan hij twee als zwak ingeschatte vrouwen ziet – te chanteren. Het moet hem te hulp komen of in plaats van vluchtelingenkampen minstens zijn leger financieren (dat zegt hij uiteraard niet zo direct, maar daar komt het uiteindelijk wel op neer). Erdoğan probeert echter ook van zijn nederlaag af te leiden.
Bij dit ellendige intrigespel kan hij zoals altijd rekenen op de diverse NGO´s en Europa´s linkse partijen als ondersteuners. Ze willen echter allemaal van nog iets anders afleiden: namelijk van het feit welke mensen daar in de eerste plaats op de vlucht zijn.
Enerzijds zijn het, zoals constant in de afgelopen jaren, jonge mensen uit Afghanistan en Pakistan, die uit hun door de islam geruïneerde landen naar het Europese Luilekkerland willen migreren. Anderzijds zijn het Syriërs en Syrië-strijders uit Idlib.
In het grootste deel van Syrië heerst namelijk al sinds langere tijd vrede. Daar vlucht niemand vandaan. Alleen rondom Idlib werd het afgelopen jaar gevochten. Daar hadden zich al die “islamistische” strijders uit de rest van het land zich teruggetrokken. Zij zijn het, die nu in toenemende mate willen vluchten. En die absoluut niet naar andere, vreedzame streken van Syrië willen trekken.
Opnieuw zijn er vooral jonge mannen in beweging (wat zelfs de in het grensgebied opgedoken fotografen en cameramensen niet helemaal kunnen verdoezelen, die op de bekende wijze vooral kinderen proberen te fotograferen). Ze zijn strijdvaardig en vaak ook nog bereid om te vechten – en ze werden vooral jarenlang islamitisch gevormd. Dat maakt het heel onwaarschijnlijk dat ze nu allemaal berouwvol het “islamisme” zouden hebben afgezworen.
Zij hebben, anders dan de andere Syriërs, alle reden om het land uit te vluchten. Zij wilden het daarvoor immers islamiseren. Opgehitst door imams en predikers in heel Europa (die daar nog steeds actief zijn). Ondersteund door Erdoğan. Maar gelukkig nu overwonnen door de Syrische president Assad met zijn geallieerden.
Het is absoluut geen toeval dat tegelijkertijd met het terugdringen van het Syrische en Irakese “islamisme” ook wereldwijd (met uitzondering van Afrika) het aantal radicaalislamitische terreuraanslagen is afgenomen. Wie met de rug tegen de muur staat, wie ingesloten is, heeft geen energie om globaal tot nieuw terrorisme op te stoken.
Zulke mensen willen wij Europa binnenlaten?
Men moet al heel erg aan de geestestoestand twijfelen van diegenen die dat werkelijk nog steeds willen en die nog steeds bazelen over een herverdeling van de “vluchtelingen” over heel Europa. Desondanks is de door Erdoğan aangezwengelde psychologische chantagemachine vol op gang gekomen. En de Europese Groenen en media zijn weer volledig aan hem ten prooi gevallen. Maar in werkelijkheid kan en mag er voor Europa maar één enkele politiek bestaan – tenminste als het wil overleven:
Er zou geen enkele van de nu door Erdoğan naar de poorten van Europa gebrachte mensen binnengelaten moeten worden. En als enkelen dat toch lukt, dan moeten ze direct weer uitgezet worden. En als men geen plaats vindt waar naartoe ze uitgezet moeten worden, dan rest er niets anders dan om in Libië de al vaak geëiste kampen te creëren. En wanneer Europese rechters dat proberen te verhinderen, dan zouden in spoedprocedures desbetreffende verdragen besloten moeten worden om hen daaraan te hinderen.
Gelukkig lijkt ook de Oostenrijkse bondskanselier te voelen dat het deze richting uit moet gaan. Gelukkig lijkt in Duitsland met Friedrich Merz de komende maanden een politicus aan de top te komen die dat eveneens zo ziet. Gelukkig is er nu in Griekenland een rechtse regering aan de macht gekomen. Gelukkig weten alle Oost-Europese regeringen dat en bloc. Gelukkig komt in Italië, ondanks alle slinkse streken van Justitie, weldra Salvini weer aan de regering. Gelukkig zijn Europa´s Groenen en al hun NGO´s alleen maar toonaangevend in de media. Gelukkig staat Rusland ook een keer aan de goede kant in een internationaal conflict. Gelukkig laten de burgers van Europa zich de krankzinnige politiek van Brussel en van de Europese linkse regeringen niet langer welgevallen.
Het is echter helemaal niet aangenaam wanneer – zie Lesbos – de burgers zich alleen nog maar met zelfhulp kunnen verdedigen. Omdat Europa niet in staat is om aan het migratierecht de dringend noodzakelijke aanpassingen te verlenen. Omdat in Europa menigeen nog een bondgenoot in Turkije ziet (wat het op papier inderdaad nog is).
PS: Het is bijzonder schokkend wat
dit bericht wel eens zou kunnen bewijzen – en wat men al lange tijd heeft vermoed: de directe samenwerking tussen Erdoğan en de “Islamitische Staat”.
PPS: Overigens: Ook vrouwen kunnen “islamisten” zijn. Dat begrijpt echter de Oostenrijkse vicekanselier Kogler niet, die nu vrouwen en kinderen de EU wil binnenhalen.
PPPS: Voor de Oostenrijkse Groenen wordt de situatie nog explosief wanneer je bedenkt wat haar Duitse zusterpartij eist, bijvoorbeeld in de formulering van haar covoorzitter Baerbock: “Duitsland zou vooruitziend zijn eigen capaciteiten aan vluchtelingenonderkomens weer moeten activeren.” En uiteraard bestaat er bij de Oostenrijkse Groenen een net zo denkende radicaal-extremistische vleugel…
Bron:
www.andreas-unterberger.at
Door: Andreas Unterberger
Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron
https://ejbron.wordpress.com/2020/03/08 ... -rammelen/